Huidaandoeningen zijn de meest voorkomende redenen voor een bezoek aan de dierenarts, en haaruitval en krabben zijn twee van de meest voorkomende uitingen van huidaandoeningen bij honden. Om een goede diagnose te kunnen stellen en uw hond te kunnen behandelen tegen krabben en haaruitval, zal uw dierenarts waarschijnlijk een aantal eenvoudige laboratoriumtests moeten uitvoeren.
Veel verschillende aandoeningen kunnen huidziekten veroorzaken, maar de huid van de hond reageert maar op een beperkt aantal manieren op ziekten. Als gevolg daarvan veroorzaken veel van de ziekten die huidproblemen bij honden veroorzaken vergelijkbare symptomen die identiek aan elkaar lijken.
Het verzamelen van een informatieve geschiedenis
Uw dierenarts zal de zoektocht naar de oorzaak van de haaruitval van uw hond beginnen met u een aantal basisvragen te stellen. Bereid u voor op het beantwoorden van deze vragen:
- Wanneer begon uw hond haar te verliezen?
- Heeft uw hond jeuk?
- Heeft uw hond in het verleden soortgelijke problemen gehad? Zo ja, wanneer?
- Neemt uw hond momenteel medicijnen? Kruiden-supplementen?
- Wat eet uw hond tijdens de maaltijden en in de omgeving?
- Hebt u andere symptomen opgemerkt dan krabben of haaruitval?
- Zijn er andere huisdieren in uw huis en, zo ja, hebben zij soortgelijke problemen?
- Zijn er familieleden die abnormale huidletsels opmerken?
Lichamelijk Onderzoek
Uw hond wordt van kop tot teen onderzocht op parasieten (zoals vlooien, teken en luizen), huidlaesies (zoals rode vlekken, korstjes en zweertjes) en de algehele gezondheid. Bij het onderzoek worden ook de ogen, oren, tanden en andere lichaamsdelen bekeken. Huidaandoeningen kunnen immers soms een manifestatie zijn van aandoeningen in een inwendig orgaanstelsel of in andere lichaamsdelen.
Aan de hand van de resultaten van de anamnese en het lichamelijk onderzoek kan uw dierenarts bepalen welke ziekten hoogstwaarschijnlijk de oorzaak zijn van de haaruitval en jeuk bij uw hond. De resultaten zullen ook helpen bij het bepalen welke diagnostische tests moeten worden uitgevoerd.
Specifieke tests voor huidziekten
Als uw hond aan een huidziekte lijdt en haar verliest of krabt, kan uw dierenarts verschillende tests aanbevelen. Deze omvatten:
- Huidschraapsel om te zoeken naar sporen van de mijten die schurft veroorzaken
- Huidcytologie om te zoeken naar sporen van gist en bacteriële infecties in de huid
- Schimmelkweken om te controleren op ringworm (geen worm) en andere schimmelinfecties
- Huidbiopsies als huidkanker of een andere ernstige huidziekte wordt vermoed
In sommige gevallen, als uw dierenarts vermoedt dat een meer systemische (lichaamseigen) ziekte de huidziekte van uw hond veroorzaakt, kan een bloedonderzoek worden aanbevolen. Een bloedonderzoek bestaat meestal uit een volledig bloedbeeld (CBC) en een chemisch profiel.
Bij het volledige bloedbeeld worden de rode en witte bloedcellen in een bloedmonster nauwkeurig bekeken. Het chemisch profiel van het bloed maakt het mogelijk de nierfunctie, leverenzymen, eiwitgehaltes en elektrolytengehaltes te beoordelen. Bij honden met een huidziekte kan het bloedonderzoek ook tests omvatten die de schildklierfunctie evalueren, waaronder totaal T4, vrij T4, en/of schildklierstimulerend hormoon (TSH).
Diagnose van huidziekte bij vlooienbestrijding
Als uw hond krabt en haar verliest, is een van de eerste dingen die uw dierenarts waarschijnlijk zal aanraden een betrouwbare vorm van vlooienpreventie, als u nog geen vlooienbestrijding gebruikt. Dit komt omdat vlooien vaak moeilijk te vinden zijn bij honden, zelfs als vlooien de belangrijkste oorzaak van de aandoening zijn. Als vlooien niet de oorzaak zijn, is het nog steeds belangrijk om ze te bestrijden, omdat vlooien het oorspronkelijke huidprobleem waarschijnlijk nog veel erger maken.
Diagnose van huidaandoening door voedselallergie
Nadat vlooien zijn behandeld en de oorzaak van de jeuk is uitgesloten, kan uw dierenarts adviseren een voedingsproef te doen. Een voedselproef houdt in dat uw hond twee maanden lang een speciaal dieet krijgt om het immuunsysteem van uw hond terug te brengen naar een niet-reactieve basislijn.
Dit speciale dieet wordt een nieuw eiwitdieet of een gehydrolyseerd (chemisch verteerd) dieet genoemd; het is verstoken van alle eiwit- en koolhydraatingrediënten die de meest voorkomende triggers van voedselallergie bij honden zijn. Normale eiwittriggers zijn rundvlees, melkproducten, kip en eieren, terwijl veel voorkomende koolhydraattriggers tarwe, maïs en soja zijn.
Zodra het immuunsysteem van de hond tot rust is gekomen, kunnen deze ingrediënten één voor één worden uitgeprobeerd om te zien of ze een huidreactie veroorzaken. Als dat het geval is, zullen de jeuksymptomen binnen ongeveer drie dagen verschijnen. De meeste honden met voedselallergie zijn gevoelig voor meer dan één soort eiwit of koolhydraat.
Allergietesten en immunotherapie (hyposensibilisatie)
Als andere oorzaken van haaruitval en krabben zijn uitgesloten en als uw dierenarts er vrij zeker van is dat uw hond lijdt aan atopie (een immuunsysteem dat gevoelig is voor iets in de omgeving van uw huisdier), dan kan een allergietest worden aanbevolen.
Allergietesten kunnen bepalen voor welke stoffen uw hond allergisch is. De behandeling voor verworven allergie is immunotherapie, ook wel hyposensibilisatie genoemd. Hierbij wordt gedurende enige tijd een oplossing van het allergeen (de stof die de allergie veroorzaakt) bij uw huisdier ingespoten in een poging om het lichaam van uw huisdier te trainen om niet abnormaal op het allergeen te reageren.
Inhoudsopgave