De Groenendaeler is een variëteit van de Belgische Herdershond. Samen met de Groenendaeler behoren de rassen Mechelaars, Tervueren en Laekenois tot de Belgische Herdershonden. Ze dragen allemaal het FCI-standaardnummer 15, behoren tot Groep 1 “Herders- en Veehonden” en tot Sectie 1 “Herdershonden”.
Groenendael in het profiel
| Ras profiel | |
|---|---|
| Grootte: | 56-66 cm |
| Gewicht: | 20-30 kg |
| FCI groep: | 1: Herdershonden en drijfhonden |
| Sectie: | 1: Schapenhonden |
| Land van herkomst: | België |
| Kleuren: | Zwart |
| Levensverwachting: | 13-15 jaar |
| Geschikt als: | Schapen, werk-, reddings- en familiehond |
| Sporten: | Hond Frisbee, Behendigheid |
| Character: | Krachtig, Dominant, Loyaal, Actief, Toegewijd, Intelligent |
| Uitputting behoeften: | Hoog |
| Slobberend potentieel: | laag |
| Kracht van het haar: | hoog |
| Onderhoud: | medium |
| Bontstructuur: | dicht, nauwsluitend en goede textuur |
| Kindvriendelijk: | ja |
| Familiehond: | meer als ja |
| Social: | ja |
Oorsprong en geschiedenis van het ras
Meer dan 100 jaar geleden hoedden en beschermden herdershonden zoals de Groenendaeler, die varieerden in type en vacht, als werkhonden schapen en ander vee in Nederland, België en andere landen. De honden moesten zich zelfs kunnen verdedigen tegen wolven en lynxen. Sommige van hun soort deden fysiek zwaar werk door als trekhond te dienen. De viervoeters werden ook gebruikt als herdershonden, waakhonden en erfhonden.
Het fokken van de Belgische Herdershond gaat terug tot de vereniging van enkele kynologen onder leiding van professor A. Reul in 1891 en 1897. De professor was docent aan een veterinaire school in Kuregem. Het doel was om de grote variabiliteit van herders- en drijfhonden in België rastypisch te maken. Reul selecteerde het beste van hun ras uit 117 Belgische Herders voor zijn fokkerij. In 1891 werd de “Belgian Sheepdog Club” opgericht en in 1892 werd de eerste rasstandaard vastgesteld, maar toen slechts met drie rassen. In 1901 werd het ras voor het eerst opgenomen in het stamboek van de Société Royale St. Hubert. De naam Groenendeal gaat terug op een Belgisch dorp genaamd Greonendaal nabij Brussel. Tegenwoordig kent het ras Belgische Herdershond vier variëteiten die volgens de FCI niet met elkaar mogen worden gekruist. Ze verschillen qua uiterlijk maar onbeduidend in temperament en gebruik.
In Duitsland zijn drie clubs voor de Belgische Herdershond vertegenwoordigd in de VDH. Via hen kunt u informatie krijgen over Groenendaeler fokkers. Elk jaar zijn er tussen de 100 en 150 Groenendaelerpups onder de paraplu van de VDH.
Karakter van Groenendael
De Belgische Herdershond doet er lang over om op te groeien. Temperament en karakter zijn pas stabiel als de hond drie jaar oud is. De Belgische Herder is een actieve, energieke hond die geestelijk en lichamelijk getraind wil worden. Hij heeft een enorme werklust en is in staat tot topprestaties. Dagelijkse beweging van minimaal meerdere keren per uur en geestelijke activiteit zijn voor hem een absolute must om in evenwicht te zijn. Als hij niet goed getraind wordt, kan zijn gebrek aan beweging zich gemakkelijk uiten in nervositeit of agressie, waar menig meubelstuk het slachtoffer van kan worden. Als hij snel rondjes loopt, is dat een uiting van zijn uitbundige temperament, dat moet worden verholpen door hem bezig te houden.
De Herdershond is veelzijdig. Hij is blij met werk, hondensport en spelletjes om de verveling te verdrijven. Als onverschrokken, snel reagerende herdershond is hij een geboren waak- en beschermhond. Zijn lichte gewicht maakt hem zeer snel, lichtvoetig en wendbaar. Vanwege zijn vele talenten wordt er vaak een beroep gedaan op zijn diensten door politie en douane.
Als de Belgische herder goed wordt uitgelaten, voelt hij zich ook thuis als gezinshond. De viervoeter zoekt toenadering tot zijn tweebenige roedel en wil in het gezin worden opgenomen. Hoewel hij graag met kinderen speelt, eist hij een zekere mate van respect. Dit betekent dat de kinderen oud en begripvol genoeg moeten zijn om regels in acht te nemen in de omgang met hem.
Lang alleen thuis blijven is best moeilijk voor de harige neus, want hij verveelt zich snel. Dan zal hij thuis een vervangende activiteit zoeken, die zijn baasje niet noodzakelijkerwijs bevalt. Overmatig blaffen kan ook een uiting van verveling zijn. Tegenover vreemden is hij vrij neutraal, niet verlegen en niet geïnteresseerd. Maar hij staat altijd klaar om zijn roedel en zijn territorium te verdedigen.
Is de Groenendaeler een gezinshond?
De Groenendaeler is geen pure gezinshond om alleen mee te spelen. Hij is in de eerste plaats een werkhond, maar hij kan ook in een gezin leven.
Uiterlijk van de Groenendael
Bij mannen vormt de vacht rond de nek een soort leeuwenmanen.
Groenendael reuen hebben als middelgrote honden een schofthoogte tussen 60 en 66 cm, van 56 tot 62 cm. De mannetjes hebben een gewicht van ongeveer 25 tot 30 kg, weeg ongeveer 20 tot 25 kg.
Het hondenras heeft – behalve op het hoofd, op de staande oren buiten en aan de voorkant van de poten – lang, steil, effen zwart, glanzend haar met een dichte ondervacht. Zijn borst kan een kleine witte vlek hebben, evenals zijn tenen. De vacht zit strak en heeft een goede textuur. Rond de nek en op de borst vormt het lange haar bij mannen een soort “Lion’s Mane”. De vacht van de Groenendael vormt een broek aan de achterkant van de dij en lange franjes sieren deze van de elleboog tot het enkelgewricht. De middellange, vlagvormende staart draagt de viervoeter die in rust naar beneden hangt en bijna verticaal wordt opgeheven als hij opgewonden is. Hij kijkt uit middelgrote, donkerbruine ogen en snuift met een zwarte neus.
Het lichaam van de Belgische herder is bijna vierkant, sterk en toch elegant gebouwd. Over het algemeen is hij een perfecte, trotse verschijning. In grootte lijkt het op zijn neef, de Duitse herder, maar is minder sterk en verschilt het ook in uiterlijk van het zwarte vacht.
Hoe groot wordt een Groenendaeler?
Reuen bereiken een schofthoogte tussen 60 en 66 cm, teven tussen 56 en 62 cm.
Indrukken van het hondenras
Onderwijs &attitude van Groenendael – Waar moet je op letten?
De Groenendael pup moet, zoals alle honden van zijn leeftijd, een Hondenschool bezoeken. Daar leert hij in de omgang met zijn leeftijdsgenoten goed te socialiseren en ook een zekere gehoorzaamheid. Zelfs op volwassen leeftijd is contact met viervoetige soortgenoten nog steeds aan te raden. Zoals alle puppy’s moet de Zwarte Herder vertrouwd raken met alledaagse dingen zoals het terugroepen van de Freewheelen, poetsen, tandenpoetsen, klauwen en andere lichaamsdelen onderzoeken, evenals dierenartsbezoeken.
De eerste maanden van je leven moet je veel met de kleine bontneus spelen en een vertrouwensrelatie met haar opbouwen. Het pittige Groenendael is zeer intelligent en volgzaam, daarom is hij goed opgeleid met liefde, consistentie en gevoeligheid. De kleine moet leren wie de roedelleider is en hoe hij zich moet gedragen. In zijn opvoeding kun je profiteren van zijn extreme prooiinstinct en zijn voorkeur voor traktaties. Aan de andere kant moet je het juiste krijgen in je opleiding. Middelmatigheid tussen ernst en mildheid Zoeken naar. Overdreven hardheid wordt niet aanbevolen, omdat dit de vertrouwensrelatie met de viervoeter verstoort, die misstappen van zijn eigenaar niet zo snel vergeet. Honden beginners zijn hier waarschijnlijk door overweldigd. Dan kan de Belgische Herder verklaar snel een roedelleider en neem het commando over.
Van de tiende levensmaand je kunt de kleine mentaal stabiele Groenendael een professionele training Verzenden. Hondenscholen of hondenclubs zijn hiervoor ideaal. Daar leert de uiterst leergierige viervoeter zijn temperament verstandig in de juiste richting te sturen en zijn werklust te bevredigen.
Het kan hem niet echt schelen hoe zijn huis eruit ziet, groot of klein. Dus gaat hij ook in een City appartement Als je hem dagelijkse lange wandelingen en andere werkgelegenheid. Alleen opgesloten in een kennel of in de tuin, maakt een hond niet gelukkig. Elke hond heeft een roedel nodig waarin hij is geïntegreerd.
De Groenendael kan interageren met andere regel huisgenoten met vier poten zoals katten of andere honden, als hij van jongs af aan aan haar gewend was en vooral goed gesocialiseerd. Bij kleinere huisdieren, zoals konijnen, is uiterste voorzichtigheid geboden vanwege zijn grote prooiinstinct.
Wat kost een Groenendaeler?
Een pup van dit ras kost ongeveer 1000 euro met papieren.
De voeding van Groenendael
De Belgische viervoeter vertegenwoordigt geen grote eisen aan zijn eten. Het eet Droog en natvoer en is ook blij met barfen. Aangezien de Groenendael een uiterst wendbaar werkpaard is dat door zijn hoge beweging en bezetting veel energie verbruikt, zou zijn dieet hier recht aan moeten doen.. Bij barfing voldoende Vitamine- en voedingsstoffenvoorziening worden gerespecteerd. Als hij kant-en-klaar voedsel krijgt, moet het van de hoogste kwaliteit zijn, zonder conserveermiddelen, kleurstoffen, smaakversterkers of suiker. Op deze manier kunnen ziekten veroorzaakt door het voedsel, zoals allergieën, worden vermeden. Droogvoer mag alleen koudgeperst worden om de best mogelijke vitamines en voedingsstoffen te verkrijgen.
Zowel bij elke maaltijd als gedurende de dag moet de Groenendael vers water kunnen drinken. Genoeg voor volwassen bontneuzen twee porties per dag , bij voorkeur een kleine in de ochtend en een grotere in de avond. Voeding moet altijd worden gedaan na inspanning of werk. Dan kunnen ze daarna tijdens een pauze verteren en krijgen ze geen maagdraaiing, wat ook fataal kan zijn. Groenendael pups ontvangen idealiter hun puppyvoer, dat is specifiek afgestemd op hun groei.
De hoeveelheid voedsel moet ook rekening houden met traktaties en andere omstandigheden. Bijzonder actieve jonge hulphonden hebben bijvoorbeeld meer voedsel nodig dan oudere viervoeters die al met pensioen zijn. Als traktatie geniet het hondenras ook graag van een vlezige na hun werk. Runderbotten. Zodat de honden borstvoeding geven aan zijn natuurlijke Noodzaak om te kauwen en biedt tegelijkertijd belangrijke tandheelkundige zorg.
Gezondheid – Levensverwachting &veel voorkomende ziekten
Belgische Herders sterven voornamelijk aan epilepsie. De Groenendael wordt extreem vaak getroffen door epilepsie met een percentage van ongeveer 10%, meer dan gemiddeld. Omdat de erfelijkheid duidelijk is, mag niet worden gefokt met aangetaste honden. Door zijn grootte kan de Groenendael ook heupdysplasie ontwikkelen. Erfelijk in dit ras zijn ook Spondylose, een degeneratieve verandering in de wervelkolom, en Elleboogdysplasie, een pijnlijke gewrichts- en botdelen veranderen.
Omdat de bontneus erg actief is, is het vrij belangrijk met de juiste voeding onwaarschijnlijk overgewicht Wordt. Een correct, uitgebalanceerd dieet in combinatie met een evenwichtige fysieke belasting kan ook ziekten tegengaan. De Groenendael wordt gemiddeld 11 tot 13 jaar oud en kan nog steeds fit en actief zijn tot op hoge leeftijd. Zelfs een leeftijd van 16 jaar is best haalbaar.
De Groenendael is goed door zijn lange vacht met de verwarmende ondervacht beschermd tegen koud weer en vocht. Water rolt letterlijk van zijn jas. Zijn ondervacht is echter storend bij extreme hitte. Daarom moet het niet presteren op pieken bij hoge temperaturen en moet het liever vroeg in de ochtend of laat in de avond uitgaan.
Hoe oud wordt een Groenendaeler?
De gemiddelde leeftijd van een Groenendaeler is 11 tot 13 jaar.
Zorg voor de Groenendael
De lange vacht moet regelmatig worden geborsteld, bij voorkeur na elke tuit. Want in het lange haar raken gemakkelijk onkruid, klittenband of iets dergelijks te vangen en de vacht neigt naar Nodale formatie. Anders is de vacht gemakkelijk te verzorgen, omdat deze vuilafstotend is en bijna geen eigen geur heeft. Haar is ook beperkt, behalve in tijden van vachtverandering. Baden De Zwarte Herder heeft het meestal niet nodig. Alleen in een absoluut noodgeval moet je het wassen met een milde hondenshampoo.
Regelmatig Mondhygiëne moet aan elke hond worden gegeven. Minstens één keer per week moeten de tanden worden gepoetst met een hondentandenborstel en pasta om tandsteenvorming te voorkomen. Het kauwen van botten vermindert ook de vorming van tandsteen.
De Klauw van de behendige hond slijt zichzelf op jonge leeftijd vanwege zijn gretigheid om te werken. Maar als hij “gepensioneerd” is en niet meer zo actief, kan klauw trimmen nodig zijn.
Groenendael – Activiteiten en Trainingen
De Groenendael is ideaal voor gebruik door politie, douane of reddingsteams.
De behendige Duitse herder heeft de dagelijkse lichaamsbeweging van meer dan een uur evenals mentaal gebruik. De werkhond is kilometers lang de ideale partner Dwalen Joggen, fietsen, paardrijden of zwemmen. Hondensporten is ook een goede manier om hem fysiek en mentaal te trainenn. Voor de viervoeter zijn veel hondensporten geschikt, zoals behendigheid, Gehoorzaamheid of Reddingshondensport.
Zijn uiteenlopende talenten en extreme prestaties maken hem de ideale Hulphond voor politie, douane en reddingsteams. Goed opgeleid, hij is een betrouwbare beschermings- en gezelschapshond, detecteert drugs en explosieven, helpt bij het zoeken naar vermiste personen en objecten. De hulphonden wonen na het werk samen met hun geleiders thuis in het gezin. Zelfs als ze met pensioen gaan, blijven ze privé bij hen tot het einde van hun leven.
Als de Groenendael goed gesocialiseerd is en weet hoe hij zich moet gedragen, vooral in de omgang met vreemden, kan hij ook deelnemen aan Reizen gaan. De eigenaar moet niet vergeten dat de bundel energie ook dagelijkse lichaamsbeweging en werkgelegenheid op vakantie nodig heeft.
Goed om te weten: Bijzonderheden van de Groenendael
De Groenendael behoort tot zijn verwanten, de Mechelse herder, de Tervuren en De Laekense herder, de meest sociaal en het beste om op te leiden Belgische Herder. Het is niet zo overdreven prestatiegericht als bijvoorbeeld de Mechelse herder.
De Zwarte Herder is zeer rancuneus met betrekking tot de behandeling door zijn verzorgers. Negatieve, vormende ervaringen met andere honden kunnen bijvoorbeeld catastrofale gevolgen hebben voor zijn gedrag.
Nadelen van de Groenendael
Belgische herders zoals de Groenendael zijn werkpaarden die veel beweging en werkgelegenheid nodig hebben. Een gekwalificeerde training van de hond is aan te raden. Voor zijn opleiding is hondenkennis, tact en consistentie vereist, zodat hij geen nervositeit of zelfs agressie ontwikkelt.
Is de Groenendael iets voor mij?
De Zwarte Herder is geen comfortabel schoothondje, maar een extreem Actief Hond die goed gebruikt moet worden zodat hij zich comfortabel en in balans voelt. Alleen degenen die bereid zijn en de tijd hebben om met hem te werken, moeten dit ras kiezen. Hij is geen hond voor comfortabele mensen. De Groenendael is bij uitstek geschikt als Hulphond voor politieagenten of douaniers en voor leden van het reddingssquadron.
Als pure gezinshond is de Belgische Herder niet geschikt.
De houder ervan moet actief in de sport en integreer hem als trainingspartner. Of hij laadt de temperamentbout in zijn niet-werktijd door Hondensporten Van. De Groenendael is ook geen hond voor honden beginners. Je hebt een bepaalde hondenkennis nodig om hem goed op te voeden en vertrouwen op te bouwen. Alleen dan kan het zijn hoge prestaties ontwikkelen. Zijn eigenaar moet hem ook een Professionele training door hondenschool of speciale clubs.
Senioren moeten niet kiezen voor een Belgische herder, omdat ze gemakkelijk overweldigd kunnen worden door zijn opleiding en gebruik. Als een pure gezinshond zonder soortgeschikt gebruik, vooral voor gezinnen met kleine kinderen, is de actieve, energieke viervoeter niet geschikt. Omdat Onderuitdaging is niet goed voor zijn geest.
Inhoudsopgave