Als u een Labrador in zilver wilt of gewoon wilt weten hoe het komt dat sommige Labradors zilver zijn, bent u hier aan het juiste adres. Wij zullen u niet alleen vertellen hoe deze speciale grijze vachtkleur bij Labradors tot stand komt, maar ook of het een effect heeft op hun karakter of gezondheid. Alles wat u moet weten over de grijze Labrador vindt u in dit artikel.
Hoe komt de zilveren kleur van Labradors tot stand?
De grijze vachtkleur van de Labrador Retriever in zilver (ook wel “Silver Labrador” genoemd) is het resultaat van selectief fokken. Labradors met een grijze of zilveren vacht zijn afkomstig uit de Verenigde Staten. Silver Labradors” worden er gefokt sinds de jaren 1980.
Het feit dat de vacht van sommige Labradors zilverkleurig is, kan worden teruggevoerd op het gericht kruisen van het zogenaamde verdunningsgen.
Dit is een recessief overgeërfd gen, dat zowel bij andere dieren als bij de mens voorkomt en dat de vachtkleur lichter/zwakker maakt door het samenklonteren van de pigmentkorrels van de vacht.
Een zilveren Labrador is eigenlijk bruin. Het lijkt alleen zilver omdat het verdunde gen de pigmentatie vermindert.
Overigens veroorzaakt het verdunningsgen niet alleen speciale kleuren bij bruine Labradors: een zwarte Labrador met het verdunningsgen wordt een zogenaamde “houtskool Labrador” en een gele Labrador met dit gen heeft een champagnekleurige vacht.
De standaard vachtkleuren van de Labrador Retriever
Hoewel de eerste Labradors uitsluitend zwart waren, waren er altijd nesten met gele pups. Deze werden echter als nutteloos voor de jacht beschouwd en lange tijd mochten zij zich niet voortplanten of werden zelfs gedood.
Pas nadat in 1899 was overeengekomen om geel als officieel erkende kleur toe te staan, werd aan deze praktijk gelukkig een einde gemaakt.
Chocoladebruine Labradors deden het net zo goed als hun gele tegenhangers. Zij werden officieel erkend in 1964 dankzij de inspanningen van de Engelse Labrador fokster Mevrouw Pauling.
Wilt u meer weten over Labradors? Dan bevelen wij de volgende boeken aan:
Zijn zilveren Labradors erkend door de FCI?
Nee, de speciale kleuren zilver, houtskool en champager worden niet herkend ! De enige vachtkleuren die officieel door de FCI zijn erkend, zijn de bovengenoemde kleuren zwart, geel en chocoladebruin.
Hoewel de FCI zilveren Labradors niet erkent, wordt zilver door de AKC – de Amerikaanse rasvereniging – beschouwd als een variant van de kleur “chocoladebruin”.
De reden waarom zilveren Labradors tot op de dag van vandaag niet worden erkend is vanwege de gezondheidsrisico’s die aan het fokken zijn verbonden.
Hebben zilveren Labradors een ander karakter?
Deze vraag kan niet in het algemeen worden beantwoord. De overgrote meerderheid van grijze Labradors vertoont geen opvallende karaktereigenschappen. Er zijn echter meldingen van zilveren Labradors die nerveus en ongeconcentreerd lijken.
Hoe de zilveren vachtkleur wordt vererfd
Dat de vachtkleur van een hond in wezen een kwestie van erfelijkheid is, zal voor de meeste hondenbezitters niets nieuws zijn.
Om echter te begrijpen waarom sommige Labradors zilverkleurig zijn, moet men wat dieper ingaan op de genetica van de kleuren en het verdunningsgen zelf.
Het gen dat verantwoordelijk is voor de intensiteit van de vachtkleur van de hond bestaat in twee verschillende vormen. Men maakt onderscheid tussen de gezonde en dominante (D) vorm en een gemuteerde en recessieve vorm (d) van het verdunningsgen. Terwijl de gezonde vorm van het gen geen effect heeft op de vachtkleur van de hond, kan een verdere vererving van het verdunde gen leiden tot een lichter worden van de vachtkleur.
Elke hond heeft elk gen altijd twee keer in zijn genoom. Eén ervan wordt geërfd van de vader en één van de moeder. Logischerwijs hangt het dus van de genetica van de ouders af of een Labrador zilver wordt of niet.
Aangezien het gezonde gen (D) dominant is – d.w.z. dat zijn eigenschappen overheersen wanneer het samen met een recessief gen in het genoom aanwezig is – vertoont een Labrador de zilverkleur alleen wanneer hij het recessieve mutante (d) gen van zowel vader als moeder heeft geërfd.
Een paring levert alleen zilveren Labradors op als zowel de moeder als de vader het gemuteerde verdunningsgen (d) dragen. In principe zijn de volgende combinaties in de fokkerij denkbaar:
- d/d: Als beide ouders het verdunningsgen doorgeven, zullen de nakomelingen hoe dan ook zilverkleurig zijn.
- D/d: Een hond met de genendelen D/d zou in geval van een paring het gebrek kunnen doorgeven, maar zou zelf geen tekenen van kleurverdunning vertonen, omdat de kenmerken van het dominante gen (D) zouden overheersen. Alleen in het geval van een nieuwe paring met een drager van het verdunningsgen, kan een deel van de pups zilverkleurig geboren worden (d.w.z. met de gencombinatie d/d).
- D/D: Als een hond de genendelen D/D draagt, heeft de vacht een “normale” kleur.
Zijn er gezondheidsrisico’s bij grijze Labradors?
Hoewel Labradors er prachtig uitzien in zilver, zijn er veel critici die tegen het fokken ervan zijn.
De reden voor de afwijzing ligt in het feit dat het verdunningsgen niet alleen de vachtkleur beïnvloedt, maar ook een gezondheidsrisico inhoudt.
De kans dat een Silver Labrador CDA (color delution alopecia) oploopt is aanzienlijk groter dan bij andere honden die dit gen niet dragen.
CDA is een ernstige ziekte die gepaard gaat met vachtverlies, droge huid, broze haren, lever- en nierproblemen, jeuk en eczeem. CDA verschijnt vaak voor het eerst tussen het eerste en tweede levensjaar.
Honden die aan de ziekte lijden, staan onder gevaarlijke constante stress en zijn voor de rest van hun leven afhankelijk van antibiotica en andere medicijnen. Aangezien de ziekte een genetisch defect is, kunnen dergelijke aandoeningen niet worden genezen.
Opgelet: Het feit dat uw Labrador zilverkleurig is, betekent niet noodzakelijk dat hij ziek zal worden. Toch moet u uw viervoeter goed in de gaten houden en op symptomen letten, zodat u hem snel kunt helpen als het ergste gebeurt.
Labrador rode vos – speciale kleur of standaard?
Als u op het internet naar Labradors zoekt, zult u vroeg of laat foto’s tegenkomen van Labradors met een roodachtige/donkergele kleur. In tegenstelling tot de zilveren vachtkleur is foxred geen speciale kleur zoals de zilveren Labrador, maar slechts een variatie op de gelige kleur van Labradors.
In de begindagen van de Labradorfokkerij waren vossehonden eerder regel dan uitzondering. Pas toen tegen het einde van de 20e eeuw de vraag naar lichter gekleurde Labradors toenam, raakte de donkergele Labrador Retriever in de vergetelheid en zou hij bijna volledig van het toneel verdwenen zijn, ware het niet dat enkele rasenthousiastelingen zich voor het fokken hebben ingezet. Tegenwoordig wint de kleur weer langzaam aan populariteit.
Conclusie
In principe moet elke hondenliefhebber voor zichzelf beslissen of hij al dan niet een heersende modetrend volgt en een grijze/zilveren Labrador aanschaft (of een Labrador in een andere speciale kleur). In elk geval dient u zich ervan bewust te zijn dat dergelijke fokpraktijken, ondanks een betrekkelijk geringe waarschijnlijkheid, kunnen leiden tot ernstige gezondheidsproblemen en/of gedragsproblemen.
Inhoudsopgave