Sint Bernardus: Informatie, Foto’s, karakter & Feiten

De Sint Bernard behoort tot de FCI Groep 2: Pinscher en Schnauzer – Zwitserse Sennenhonden. De sectie is 2 – Molosser en daar 2,2 type sennenhonden – zonder werktest.

St. Bernard in het profiel

Afkomst en raciale geschiedenis

St. Bernard honden begonnen meer dan 200 jaar geleden in een hospice gerund door monniken in de Zwitserland, aan de pas van de Grote Sint-Bernardus in de Alpen. Daar werkten deze onverschrokken honden als Reddingshonden voor lawineslachtoffers. Ze waren vrij klein in vergelijking met het ras van vandaag en wogen gemiddeld niet meer dan 40 of 50 kg. De beroemdste St. Bernard hond was Barry. Hij zou meer dan 40 mensen hebben gered van sneeuwdood.

Prof. Dr. Albert Heim meldt in zijn lezing ter gelegenheid van een St. Bernard jurycursus dat de Romeins over de Alpen bracht honden naar het terrein van het huidige Zwitserland. Hij beschreef de honden, ook wel Molossiërs genoemd, als de voorouders van de St. Bernards. De oorspronkelijke Sint-Bernardus was een korthaar, ook wel stokhaar genoemd, en gaat terug op de Molosser. Door over te steken met Newfoundlands De langharige variant is vandaag gemaakt. Aan het einde van de 19e eeuw werd de Zuivere fokkerij van St. Bernards, hoewel hij dat al is niet meer dan een werkhond was geschikt. De Sint Bernard werd massiever dan zijn voorouders en andere honden worden nu gebruikt als lawinehonden. Sinds 1884 is de St. Bernard de Zwitserse nationale hond en Bern Natural History Museum is er een tentoonstelling van Barry, de beroemdste hond van het ras.

In 1887 stond de eerste Sint-Bernardus nog bekend als St. Bernard hond in het Zwitserse honden stamboomboek geregistreerd. Zijn naam was Léon. Omdat veel vertegenwoordigers van dit hondenras inmiddels te zwaar en te groot zijn geworden, is de trend vandaag de dag om deze honden weer lichter en kleiner te fokken, omdat dit gezonder is voor het hondenras.

Essentie & karakter van St. Bernard

St. Bernards zijn betrouwbaar, evenwichtig, zelfverzekerd, zachtaardig, goedaardig en vooral dol op kinderen, zelfs voor vreemden. Maar deze honden zijn tegelijkertijd ook erg gevoelig en koppig en koppig op hun eigen manier. Hier moet zeker rekening mee gehouden worden in hun opvoeding, zodat ze zich van jongs af aan goed kunnen ontwikkelen. De hond heeft een hechte, liefdevolle relatie met zijn familie en is erg aanhankelijk.

De honden zijn zeer geschikt als Waak- en waakhonden, omdat hun beschermende instinct erg sterk is. Opgemerkt moet worden dat ze nauw contact met hun mensen nodig hebben en niet geschikt zijn als kennelhonden. Contact met meesters en minnaressen is ook bijzonder belangrijk in hun opvoeding en socialisatie. Ondanks hun beschermende instinct hebben St. Bernards niet de neiging om veel te blaffen. Het zijn dus geen yappers.

Zelfs als de Hunderass maakt vaak een bijna slaperige indruk, ze zijn actieve honden, maar die geen enorme sportieve activiteit nodig hebben.

Vanwege hun geweldige aard staan de vriendelijke reuzen ook bekend als Therapiehonden, bijvoorbeeld in bejaardentehuizen of kleuterscholen. Verder wordt het ras gebruikt in de Waterredding en ze zijn zeer geschikt voor mantrailing.

Verschijning van St. Bernard

Dit hondenras kan enorm worden. De honden hebben een Gewicht tussen 60 en 120 kg en grote exemplaren kunnen tot 90 cm groeien. Mannetjes zijn meestal iets groter en zwaarder dan vrouwtjes.

De vachtkleur van deze honden is in principe rood-wit. Ze worden altijd gespot. De meeste St. Bernards hebben middellange lengte Fell. De vacht kan er echter ook in zeldzame gevallen anders uitzien. Sommige van deze honden behoren ook tot de variëteit korthaar of langhaar. De oorspronkelijke St. Bernard honden behoorden allemaal tot de variëteit Korthaar. Daarnaast hebben de dieren witte badges op onder andere de borst en poten met een witte, symmetrische gloed.

De Lichaamsstructuur van honden is harmonieus en ze hebben een imposante kop met een brede snuit en lichte rimpels tussen de wenkbrauwen. De nek is sterk en de rug van de Sint Bernard is breed en stevig. De ledematen zijn gelijkmatig sterk en hij is altijd goed gespierd. De St. Bernard wordt zowel als korthaar als langhaar variant gefokt. Beide hebben een dichte, gladsluitende vacht met veel ondervacht. Bij de langharige hond is zijn bovenvacht enigszins golvend en gemiddeld lang.

Indrukken van het hondenras

Opleiding & houding van de St. Bernard – Waar moet je op letten?

Bij het houden en opvoeden van dit hondenras is het belangrijk om rekening te houden met de Grootte en vermogen van deze dieren en ook om rekening te houden met hun behoefte aan voldoende ruimte en beweging. Zelfs als zo’n hond van nature een zeer kalm temperament heeft, heeft hij nog steeds meer kracht dan een goed getrainde man in een noodgeval. Sint-Bernards zijn niet gevaarlijk vanwege hun goede aard, maar het is geen pretje als ze niet van jongs af aan consequent zijn opgeleid en hun enorme kracht gebruiken bij het maken van een wandeling. De basis van de opvoeding ligt dus al bij de puppy consistentie en duidelijke regels vanaf het begin.

Bij het houden ervan moet worden opgemerkt dat zo’n grote hond niet voor een appartement is geschikt. Hij heeft voldoende ruimte en beweging nodig. Te vaak traplopen is ook niet goed voor hem. Als je de hond een tuin kunt aanbieden, moet je er rekening mee houden dat zo’n groot dier heel gemakkelijk een goed onderhouden bloembed kan verscheuren. Het beste is dan ook de houding met veel ruimte in het land. Bovendien moet worden opgemerkt dat de auto groot genoeg moet zijn voor transport en dat de vloer in het huis niet te glad mag zijn. Hij heeft een toevluchtsoord nodig en hij woont in het huis, in de zomer, een koele plek om te slapen.

Qua beweging is het belangrijk om te weten dat St. Bernards de voorkeur geven aan gezellige, maar lange wandeling. Dit is ook belangrijk voor hun gezondheid. Dagelijkse en lange wandelingen zijn daarom belangrijk, ook als er thuis een tuin voor de hond is. Het is belangrijk dat de jonge Sint-Bernard niet overweldigd wordt – hij moet langzaam groeien en niet te veel ravotten. Anders kunnen instabiele gewrichten en pezen te veel worden belast. In het beste geval kunnen eigenaren spieren opbouwen en versterken door aan de lijn te lopen. Zo ook het hooiSt. Bernards, die zwaarder gebouwd zijn dan hun voorouders, goed opgeleid voor grotere tochten.

St. Bernard’s dieet

Bij het voeren van een Sint Bernard zijn er een paar belangrijke aspecten om te overwegen, omdat hij een van de bijzonder grote hondenrassen is. Dit begint met het voeren van de pups. Omdat deze jonge honden bijzonder snelle groei, moet u deskundige begeleiding krijgen voor deze leeftijd, vraag bijvoorbeeld de fokker of uw dierenarts. Over het algemeen heeft dit hondenras behoefte aan heel veel en vooral goed eten. Als het goed wordt gedaan, is barfing ook mogelijk.

Een bijzonder kenmerk van de St. Bernard is de Neiging tot maagdraaien. Dit kan erg gevaarlijk zijn. Grote honden zijn over het algemeen meer vatbaar voor maagverdraaiing dan kleine honden en dit hondenras wordt bijzonder groot. Om dit te voorkomen, is preventie de beste manier om te helpen. Het is beter om dergelijke honden niet slechts één keer per dag te gebruiken, maar meerdere keren per dag met kleinere porties om te voeden. Drie maaltijden per dag zijn het beste, maar minstens twee. Bij het voeren met droogvoer is het vooral belangrijk om kleine maaltijden aan te bieden en deze vaker, omdat dit voedsel opzwelt in de maag. Verder is het aan te raden om de hond rust te geven na het voeren. Twee uur voor de spijsvertering zijn hier geschikt. Moet uw hond naar de Bout , loopt hij vooral risico op een maagdraaiing. Er zijn voor dergelijke gevallen speciale anti-loop cups in de handel. Anders kan het geen kwaad om uw dierenarts te informeren over hoe een maagdraaiing verschijnt, zodat u in geval van nood onmiddellijk kunt handelen en de hond naar de dierenarts kunt brengen.

Gezondheid – Levensverwachting &veel voorkomende ziekten

Het extreem fokken van bijzonder grote Sint-Bernards in het verleden heeft geleid tot verschillende mogelijke ziekten. Deze omvatten: Epilepsie, Hangende ogen of Hangende oogleden, heupdysplasie en anderen Ziekten van het skelet en ook verschillende soorten kanker zoals osteosarcoom.

Helaas is de Extreem fokken van St. Bernards leidde ertoe dat veel van deze honden vandaag de dag niet ouder dan zes tot acht jaar worden. Een leeftijd van tien jaar is al een zeldzaamheid. Het kan daarom geen kwaad om aandacht te besteden aan de fokker om een puppy te kopen die naar verwachting later minder dan 70 kg zal wegen. De kans dat deze hond dan wat langer gaat leven is dan groter.

Verzorging van de St. Bernard

n termen van zorg, de St. Bernard is een rustige Eenvoudig Hond. Als hij regelmatig geborsteld Dit is voldoende en is niet ongewoon tijdrovend. Twee keer per jaar tijdens de vachtwissel kan de verzorging iets langer duren, omdat dan de losse vacht grondig moet worden uitgeborsteld.

St. Bernard – Activiteiten en Training

Als u een Sint Bernard koopt, moet u zich ervan bewust zijn dat deze hond op zijn eigen manier vrij veel beweging Noodzakelijkerwijs. Feis geen hond die graag rent, dingen ophaalt of speelt. Maar hij maakt graag een ontspannen wandeling. Er moet daarom altijd wel iemand zijn die de tijd heeft voor deze lange wandelingen met de hond – elke dag. Dit geldt ook in het geval dat er een tuin beschikbaar is. Het beste is om niet slechts één keer per dag een uitgebreide wandeling te maken, maar zelfs meerdere keren.

Het is belangrijk om bij de Sint Bernardus te weten dat hij Warmte verdraagt niet goed en dan heeft hij beter zijn rust nodig. Hiermee moet ook rekening worden gehouden bij het uitlaten van de hond.

Goed om te weten: Bijzonderheden van St. Bernard

Het is beter om de St. Bernards te gebruiken die vandaag worden aangeboden met een meer om een kleiner exemplaar te kiezen. Dit is belangrijk voor zijn gezondheid. Deze honden hebben voldoende ruimte en tijd.

Er zijn niet veel hondenrassen die zo vriendelijk, dol op kinderen en vredig zijn als St. Bernards. Hoewel St. Bernards zo stil zijn, hebben ze nog steeds veel beweging nodig, zij het in hun typische gezellige vorm.

Nadelen van St. Bernard

Nadelen van dit hondenras zijn de vaak zeer lage levensverwachting en de gevoeligheid voor verschillende rastypische ziekten. Dit ras is ook geschikt niet om ze in de stad te houden in een Appartement maar hoort in ieder geval thuis in een huis met een tuin of beter nog direct op het platteland. Daarnaast hebben St. Bernards extreem hoog vermogen en zijn dus noch beginnende honden, noch voor mensen die niet erg consequent zijn. Degenen die niet graag zelf veel bewegen, worden ten onrechte geadviseerd, ondanks de gezelligheid van deze honden met zo’n actief dier.

Is de Bernahrdiner geschikt voor mij?

Of een Sint Bernard bij jou of bij jou past, hangt van veel verschillende factoren af. Daarom moet je, voordat je koopt, goed nadenken over de vraag of je hem alles kunt bieden wat hij nodig heeft voor geluk en gezondheid.

Vanwege zijn grootte is deze hond vrij veilig geen schoothondje en is dus ook geschikt niet voor een klein appartement of de woonsituatie midden in een grote stad. Dit grote dier heeft ook behoefte aan voldoende ruimte. Veel trappen zijn niet goed voor deze hond omdat hij traplopen niet goed verdraagt. Zelfs de auto moet groot genoeg zijn.

Zoals reeds gezegd in het voorwoord, heeft dit hondenras behoefte aan ondanks hun gezelligheid veel beweging. U of iemand in het gezin moet daarom elke dag voldoende tijd hebben voor lange wandelingen met de hond. Een tuin moet in ieder geval nog beschikbaar zijn.

De Sint Bernard is zeer mensgericht. Hij zou heel erg ongelukkig als hij vaak uren alleen doorbrengt zou moeten zijn. Hij is dus zeker geen kennelhond en ook niet iemand die heel lang alleen thuis kan blijven zonder dat iemand de tijd heeft om voor hem te zorgen.

Of een Sint Bernardus goed geschikt is voor senioren is niet eenvoudig te beantwoorden. Deze dieren hebben veel kracht. Sterker nog, zelfs een heel gezonde jongeman zou niet in staat zijn om echt vast te houden aan een Sint Bernard. Een goede basisopvoeding vanaf puppyleeftijd met veel consistentie is daarom belangrijker dan kracht, zodat het dier niet in de riem springt, trekt en trekt. Senioren zouden het meeste baat hebben bij dit hondenras binnen een heel gezin, bijvoorbeeld om er overdag voor de hond te zijn, wanneer de lange wandelingen, die deze honden ook nodig hebben, later kunnen worden overgenomen door een jonger familielid.

Als gezinshond kan de Sint Bernardus bij uitstek geschikt zijn. Dit hangt natuurlijk ook af van het gezin en de leefomstandigheden. Vooral een iets groter gezin zou zo’n hond ideale leefomstandigheden kunnen bieden. Er is nauwelijks meer goedaardige en rustigere honden als Sint Bernardus. Ze hebben niet de neiging om andere honden aan te vallen of onvriendelijk te reageren op mensen. Dit geldt ook voor wildvreemden. Vooral gezinnen met meerdere en kleine kinderen kunnen profiteren van de vriendelijke aard en het kalme temperament van deze honden, die ook zijn extreem tolerant tegenover kinderen. Vooral in grotere gezinnen is het vaak zo dat huis en tuin beschikbaar zijn en meestal is er iemand thuis. Er zal bijna altijd wel iemand tussen zitten die graag lange wandelingen met de hond maakt. Daarom kan dit hondenras onder deze omstandigheden een zeer geschikte gezinshond zijn.

Laat daarom al deze aspecten opnieuw door je hoofd gaan voordat je dit ras kiest en na de juisteen fokker waar u naar op zoek bent.