De levensduur van een Pomeriaan ligt gewoonlijk rond de 10 tot 16 jaar.
Maar dit bereik is groot omdat verschillende studies en autoriteiten tot zeer uiteenlopende schattingen zijn gekomen.
Of uw Pom de onderkant of de bovenkant van het bereik bereikt, hangt af van een paar dingen. Deze omvatten: genen, en de zorg die ze krijgen tijdens hun leven.
Dus, hoe kunnen we de bovenkant van dit bereik bereiken?
Het meten van de levensduur van een Pomeriaan
Er zijn veel manieren om de levensverwachting van een hondenras te schatten. Maar, deze uitkomsten variëren per land, fokkerij en algemene verzorging.
De levensduur van een Pomeriaan is op verschillende manieren geschat. De gecombineerde resultaten suggereren dat ze een van de langer levende rashonden zijn.
Kleine “speelgoed” rassen hebben over het algemeen een langere levensduur dan grote honden. Hun leeftijd kan variëren tot in hun tienerjaren. Of, in sommige gevallen, zelfs tot in de twintig. Dit komt omdat kleine honden langzamer verouderen dan grotere honden.
Pomeranians hebben als ras een lager risico op veel levensbedreigende gezondheidsaandoeningen, waaronder kanker – de meest voorkomende vorm van terminale ziekte bij honden.
De gezondheidsaandoeningen waar Pomeranians vatbaarder voor zijn, zijn dus meestal niet levensbedreigend. Deze aandoeningen omvatten problemen met hun tanden, ogen en huid. Maar, patellaire luxatie, of ontwrichte knieschijven, is een ander veel voorkomend probleem.
Hoe lang leven Pomeranians?
Gebaseerd op gegevens van een hondenbegraafplaats in Japan, worden Pomeranians gemiddeld veertien jaar oud. Deze methode voor het schatten van de levensverwachting heeft echter de neiging om sterfgevallen die op jonge leeftijd plaatsvinden of honden die minder goed verzorgd worden, uit te sluiten.
Een Brits onderzoek onder hondenbezitters gaf een kortere schatting van tien jaar. Maar dit is gebaseerd op slechts 22 meldingen van eigenaren. Dus het is misschien geen erg robuuste schatting.
De Britse Kennel Club schat dat het leven van een Pomeranian hond langer dan twaalf jaar duurt. Ook de Amerikaanse Kennel Club stelt 12-16 jaar voor.
Bovendien zijn er regelmatig meldingen van Pomeranians die meer dan 20 jaar oud worden.
Alles bij elkaar suggereert dit een typische Pomeranian levensduur van 10-16 jaar.
Oudste Pomeriaan
Volgens PetPom was de oudste geregistreerde levensduur van een Pomeriaan 21 jaar, 8 maanden en 13 dagen.
Veel mensen melden hogere leeftijden. Maar die zijn niet officieel gedocumenteerd.
Hoe de levensverwachting van uw Pomeriaan te maximaliseren
Als u een Pomeriaan puppy van een fokker adopteert, vraag dan naar hun gezondheidstestprogramma en naar de levensduur van nauw verwante honden.
Er zijn tests beschikbaar voor de weinige ernstige of levensbedreigende gezondheidsaandoeningen waarvan bekend is dat ze bij Pomeranians voorkomen. Deze omvatten:
- Hyperuricosurie (een bloedziekte die blaasstenen veroorzaakt).
- Degeneratieve myelopathie (een neurologische aandoening die coördinatieverlies kan veroorzaken bij oudere honden)
- Galblaas mucoceles (een aandoening die kan leiden tot ruptuur van de galblaas).
Kunnen deze voorkomen worden?
Al deze erfelijke ziekten hebben een bekende genetische oorzaak en wijze van overerving. Ze zijn dus te voorkomen met verantwoorde fokpraktijken. Dit artikel geeft u meer tips voor het vinden van een verantwoordelijke fokker.
Pomeranians zijn er in vele vachtkleuren. Maar sommige moeten vermeden worden. Het gevlekte “merle” vachtpatroon en albinokleuren worden geassocieerd met een verminderde gezondheid en aandoeningen zoals doofheid. Veel kennelclubs registreren geen honden met deze vachtkleuren.
Bij alle honden zijn de belangrijkste factoren die de levensduur verbeteren het vermijden van overgewicht en castratie voor teven.
Pomeranians zijn enigszins vatbaar voor overgewicht. Onderzoek toont aan dat minder frequente maaltijden, het vermijden van lekkernijen zoals tafelresten, en regelmatige lichaamsbeweging het risico dat een hond te zwaar wordt verminderen. Bespreek de lichaamsconditie van uw pup met uw dierenarts en vraag hem om advies als uw pup te zwaar begint te worden.
Risico’s voor de levensduur van de Pomeriaan
Zweedse onderzoekers ontdekten dat sterfgevallen van Pomeranians vaak werden veroorzaakt door “trauma”. Met andere woorden, dit betekent fysieke verwondingen veroorzaakt door ongelukken. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat Pomeranians een klein ras zijn en daarom relatief kwetsbaar en gevoelig om onder de voet gelopen te worden.
Maar u kunt het risico van traumatisch letsel verminderen door uw huis puppy-proof te maken. Bovendien laat u uw hond niet zonder toezicht achter in een potentieel gevaarlijke omgeving.
Conclusie
Concluderend is de Pomeriaan behoorlijk robuust voor een speelgoedhond. Dit is deels te danken aan zijn verminderde kwetsbaarheid voor veel levensbedreigende ziekten zoals kanker.
U kunt uw hond genetisch laten testen om te voorkomen dat u de paar ernstige erfelijke aandoeningen doorgeeft waarvan bekend is dat ze het ras treffen.
Eigenaren moeten er natuurlijk voor zorgen dat overgewicht wordt vermeden of dat honden gaan zwerven of gewond raken.
De Pomeranian heeft een typische levensverwachting van 10-16 jaar en in verantwoordelijke handen hebben ze de neiging om aan de oudere kant van dit bereik of verder te gaan.
Meer Pomeriaan lectuur
Als je een grote Pomeriaan fan bent, zul je de andere gidsen die we hebben geweldig vinden. Bekijk er hieronder een paar voor nog meer informatie over dit kleine ras.
En vertel ons in de commentaren hoe oud jouw Pomeriaan is!
Referenties
Bonnett, B. N., Egenvall, A., Olson, P., & Hedhammar, Å. (1997). Mortality in insured Swedish dogs: rates and causes of death in various breeds. Veterinary Record, 141(2), 40-44.
Fleming, J. M., Creevy, K. E., & Promislow, D. E. L. (2011). Mortality in North American dogs from 1984 to 2004: an investigation into age-, size-, and breed-related causes of death. Tijdschrift voor Veterinaire Interne Geneeskunde
Gough, A., Thomas, A., & O’Neill, D. (2018). Ras predisposities voor ziekte bij honden en katten. John Wiley & Sons.
Inoue, M., Kwan, N. C., & Sugiura, K. (2018). Schatting van de levensverwachting van gezelschapshonden in Japan met behulp van gegevens van dierenbegraafplaatsen. Journal of Veterinary Medical Science
Komazawa, S., Sakai, H., Itoh, Y., Kawabe, M., Murakami, M., Mori, T., & Maruo, K. (2016). Canine tumorontwikkeling en ruwe incidentie van tumoren per ras op basis van huishonden in Gifu prefectuur. Journal of Veterinary Medical Science
Mao, J., Xia, Z., Chen, J., & Yu, J. (2013). Prevalentie en risicofactoren voor canine obesitas onderzocht in veterinaire praktijken in Beijing, China. Preventieve diergeneeskunde
O’Neill, D. G., Meeson, R. L., Sheridan, A., Church, D. B., & Brodbelt, D. C. (2016). De epidemiologie van patellaire luxatie bij honden die de eerstelijns dierenartsenpraktijk in Engeland bezoeken. Kynologische genetica en epidemiologie
Strain, G. M., Clark, L. A., Wahl, J. M., Turner, A. E., & Murphy, K. E. (2009). Prevalentie van doofheid bij honden die hetero- of homozygoot zijn voor het merle-allel. Tijdschrift voor veterinaire interne geneeskunde
Wijesena, H. R., & Schmutz, S. M. (2015). Een missense mutatie in SLC45A2 is geassocieerd met albinisme in verschillende kleine langharige hondenrassen. Tijdschrift voor Erfelijkheid
Inhoudsopgave