Pembroke Welsh Corgi

Oorspronkelijk gefokt om vee, schapen en paarden te hoeden, is de Pembroke Welsh Corgi een actief en intelligent hondenras. Gemakkelijk te trainen en leergierig, Pembrokes zijn geweldig met kinderen en andere huisdieren, en u kunt ze vinden in vier verschillende vachtkleuren en aftekeningen.

Aanpasbaar en liefdevol met het hele gezin, passen Corgis in vrijwel elk huishouden, of het nu een appartement is of een groot huis met een tuin. Ze hebben echter wel een behoorlijke dosis energie voor een kleine hond. Ze hebben veel wandelingen en actieve speelsessies nodig. Het zal u verbazen hoe snel deze kortbenige pups kunnen bewegen! Voor mensen die aan de behoeften van dit ras kunnen voldoen, is de Pembroke een uitstekende gezinsvriend, zelfs voor beginnende huisdiereigenaren.

Zie hieronder voor een volledige lijst van raskenmerken en feiten over Pembroke Welsh Corgis!

Meer over dit ras

Welsh Corgis zijn er in twee variëteiten: de Pembroke en de Cardigan. Ze werden als één ras geregistreerd door de Kennel Club in het Verenigd Koninkrijk tot 1934, hoewel veel fokkers geloven dat de twee rassen zich afzonderlijk hebben ontwikkeld. Beide hebben een vergelijkbaar hoofd, lichaam, intelligentie en schapendrijvend vermogen, maar de Cardigan is iets groter en zwaarder van bot dan de Pembroke.

Voor de meesten van ons is de gemakkelijkste manier om het verschil tussen een Pembroke en een Cardigan te zien, het kijken naar de staarten. Pembrokes zijn gecoupeerd en Cardigans zijn lang. (Onthoud het zo: de Pembroke heeft een “gebroken” staart; de Cardigan heeft een lange staart zoals de mouwen van een cardigan trui).

Pembroke Welsh Corgis (ook Pembrokes, PWC’s of Pems genoemd) zijn de kleinste van de Amerikaanse Kennel Club’s Herding Group, en zijn ook erkend door de United Kennel Club. Hun vacht kan rood, sable, fawn of driekleurig (rood, zwart en tan) zijn, meestal met witte aftekeningen op de poten, borst, hals, snuit en buik. Ze kunnen ook een smalle bles op hun hoofd hebben. Pembroke hoofden hebben de vorm van de kop van een vos. Hun ogen zijn ovaalvormig en donker, en hun oren staan rechtop.

Hoogtepunten

• Pembrokes zijn luidruchtige honden die de neiging hebben om naar van alles en nog wat te blaffen.
• Hoewel het intelligente honden zijn, kunnen ze ook koppig zijn. Als zindelijk worden een probleem is, is bench-training aan te raden.
• Hun sterke kudde-instinct kan ertoe leiden dat ze kinderen op de hielen zitten als ze aan het spelen zijn.
• Pembrokes hebben de neiging zich te overeten. Hun voedselopname moet nauwlettend in de gaten worden gehouden.
• Hoewel het kleine honden zijn, hebben Pembrokes veel energie en een gezonde hoeveelheid beweging per dag nodig.
• Om een gezonde hond te krijgen, moet u nooit een puppy kopen van een onverantwoordelijke fokker, een puppy-molen of een dierenwinkel. Ga op zoek naar een fokker met een goede reputatie die zijn fokhonden test om er zeker van te zijn dat ze vrij zijn van genetische ziektes die ze aan de puppy’s kunnen doorgeven, en dat ze een gezond temperament hebben.

Geschiedenis

Afkomstig uit Pembrokeshire, Wales, is de Pembroke Welsh Corgi een betoverende hond waarvan de achtergrond doordrenkt is van folklore. Volgens een Welshe legende zou de Pembroke Welsh Corgi uit de holen van elfen en feeën zijn voortgekomen!

Volgens de legende waren twee kinderen op een dag in de velden om het vee van hun familie te verzorgen, toen ze een paar puppies vonden. De kinderen dachten dat het vossen waren, maar herkenden iets anders aan hen, pakten ze in en namen ze mee naar huis. Hun ouders zagen onmiddellijk dat de pups geen vossen waren, maar honden, en vertelden hun kinderen dat de pups een geschenk waren van de feeën die in de velden leefden. De feeën gebruikten ze om hun koetsen te trekken en soms ten strijde te trekken.

Als bewijs dat de Pembrokes inderdaad het rijdier van de feeën waren, wezen de ouders op de merktekens op hun rug waar het feeënzadel op hun schouders was gelegd. De kinderen waren verrukt en koesterden hun pups. Naarmate ze groter werden, werden de honden geliefkoosde metgezellen en leerden ze de kinderen te helpen bij het verzorgen van het vee van de familie.

Voor degenen die niet in sprookjes geloven, er zijn historici die zeggen dat de Pembroke Welsh Corgi afstamt van Vallhunds, Zweedse veedrijvershonden die in de 9e en 10e eeuw door de Vikingen naar Wales werden gebracht. Anderen denken dat ze afstammen van honden die in de 12e eeuw door Vlaamse wevers naar Wales werden gebracht.

Hoe dan ook, het ras heeft een nogal mistige historische stamboom. Boeren die in het verleden werkhonden hielden, fokten de beste honden voor het werk dat zij hen wilden laten doen. Ze hielden de paringen niet goed bij.

In de jaren 1920, erkende de UK Kennel Club Corgis als raszuivere honden. Ze werden officieel bekend als Welsh Corgis toen ze voor het eerst tentoongesteld werden in 1925. In die tijd werden Pembrokes en Cardigans in dezelfde klasse als één ras tentoongesteld.

Dan, in 1934, erkende de Kennel Club de Pembroke en de Cardigan als twee afzonderlijke rassen. In datzelfde jaar volgde de Amerikaanse Kennel Club dit voorbeeld. Pembrokes werden voor het eerst geshowd in de V.S. in 1936.

Pembrokes hebben langzaam aan populariteit gewonnen in de V.S., en vandaag de dag staan ze in de top 50 van meest populaire rassen voor huisdieren. Ze zijn ook populair bij Hare Majesteit, Koningin Elizabeth II van Engeland, die haar eerste Pembroke Welsh Corgi van haar vader (Koning George VI) kreeg in 1933.

De puppy heette Rozavel Golden Eagle en was een speelkameraadje voor Elizabeth en haar zus, Margaret. Elizabeth is sindsdien dol op de hondjes en heeft er momenteel een hele roedel rondhangen in Buckingham Palace.

Grootte

Pembroke Welsh Corgis zijn tussen 10 en 12 centimeter hoog op de schouders, de mannetje wegen 10 -14 kg en de vrouwtjes wegen 10 – 13 kg.

Persoonlijkheid

Hoewel Pembrokes nog steeds worden gebruikt als werkhonden, worden ze tegenwoordig het vaakst gezien als gezelschapsdieren. Ze staan bekend om hun vrolijkheid, liefde en intelligentie, maar soms ook hun koppigheid en onafhankelijkheid. Ze zijn gemakkelijk te trainen, maar verwacht niet dat uw Pembroke onderdanig is. Ze denken graag voor zichzelf.

Hoewel ze hun baas willen behagen, is voedsel voor hen een grote motivator bij de training. Ga voorzichtig te werk: Pembrokes zijn dol op eten en kunnen zwaarlijvig worden als hun voedselinname niet wordt gematigd.

Pembrokes zijn ook goede waakhonden. Ze kunnen wantrouwig zijn tegenover vreemden, en zullen snel blaffen als ze het gevoel hebben dat iets of iemand hun huis en gezin bedreigt.

Zoals elke hond heeft de Pembroke al vroeg socialisatie nodig – blootstelling aan veel verschillende mensen, bezienswaardigheden, geluiden en ervaringen – als ze jong zijn. Socialisatie helpt ervoor te zorgen dat uw Pembroke pup opgroeit tot een veelzijdige hond.

Gezondheid

Pembrokes zijn over het algemeen gezond, maar zoals alle rassen zijn ze vatbaar voor bepaalde gezondheidsproblemen. Niet alle Pembrokes zullen een of alle van deze ziektes krijgen, maar het is belangrijk dat u zich ervan bewust bent als u dit ras overweegt.

Als u een puppy koopt, zoek dan een goede fokker die u de gezondheidsuitslagen van beide ouders van uw puppy kan laten zien. Gezondheidsverklaringen bewijzen dat een hond getest is op en vrij is van een bepaalde aandoening.

Bij Pembrokes kunt u gezondheidsverklaringen verwachten van de Orthopedic Foundation for Animals (OFA) voor heupdysplasie (met een score van redelijk of beter), elleboogdysplasie, hypothyreoïdie en de ziekte van von Willebrand; van de Auburn University voor trombopathie; en van de Canine Eye Registry Foundation (CERF) die certificeert dat de ogen normaal zijn. U kunt de gezondheidsgoedkeuringen bevestigen door de website van de OFA te raadplegen (offa.org).

• Heupdysplasie: Dit is een erfelijke aandoening waarbij het dijbeen niet goed in het heupgewricht past. Sommige honden vertonen pijn en kreupelheid aan één of beide achterpoten, maar andere vertonen geen uiterlijke tekenen van ongemak. (Röntgenonderzoek is de meest zekere manier om het probleem vast te stellen.) Hoe dan ook, artritis kan zich ontwikkelen naarmate de hond ouder wordt. Met honden met heupdysplasie mag niet worden gefokt – dus als u een puppy koopt, vraag de fokker dan om bewijs dat de ouderdieren op heupdysplasie zijn getest en vrij zijn van problemen.
• Cataracten: Deze aandoening veroorzaakt troebelheid op de lens van het oog, wat resulteert in slecht zicht. Het oog (de ogen) van de hond ziet er troebel uit. Cataract treedt meestal op oudere leeftijd op en kan soms operatief worden verwijderd om het gezichtsvermogen te verbeteren
• Cutane asthenie: Ook bekend als het Ehlers-Danlos syndroom, dermatosparaxis, of dominante collageen dysplasie, deze aandoening veroorzaakt defect bindweefsel in de huid dat fragiel, los en rekbaar wordt. Ook de bloedvaten worden aangetast, wat leidt tot overmatige bloeduitstortingen en bloedblaren.
• Cystinurie: dit is een aandoening waarbij hoge concentraties van een eiwit, cystine genaamd, in de urine worden uitgescheiden, wat kan wijzen op steenvorming. Dit is meestal alleen een probleem bij mannen.
• Degeneratieve Myelopathie (DM): Dit is een progressieve degeneratie van het zenuw- en steunweefsel van het ruggenmerg in de lage rugstreek. Het veroorzaakt achterpootkreupelheid, zwakte en uiteindelijk verlamming en wordt vaak verkeerd gediagnosticeerd als schijfziekte.
• Epilepsie: Epilepsie is een neurologische aandoening die vaak, maar niet altijd, erfelijk is. Het kan milde of ernstige aanvallen veroorzaken, die zich kunnen uiten in ongewoon gedrag (zoals verwoed rennen alsof men wordt achtervolgd, wankelen of zich verstoppen) of zelfs in vallen, verstijfde ledematen en bewustzijnsverlies. Aanvallen zijn beangstigend om te zien, maar de lange-termijn prognose voor honden met idiopathische epilepsie is over het algemeen zeer goed. Het is belangrijk om met uw hond naar de dierenarts te gaan voor een goede diagnose (vooral omdat epileptische aanvallen ook andere oorzaken kunnen hebben) en behandeling.
• Ziekte aan de tussenwervelschijf: Vanwege hun lange rug zijn Pembrokes vatbaar voor scheuren in een tussenwervelschijf. Symptomen zijn onder meer onvastheid, problemen met traplopen en meubilair op- en aflopen, knikken in de ledematen, zwakte en verlamming.
• Patent Ductus Arteriosus (PDA) met Pulmonale Hypertensie: PDA is een aangeboren afwijking van het bloedvatenstelsel waardoor zuurstofloos bloed de longen kan passeren. Het wordt meestal bij puppy’s ontdekt tijdens veterinair onderzoek. Pulmonale hypertensie is hoge bloeddruk in de longen en is een zeldzaam onderdeel van de ziekte PDA. PDA kan operatief worden gecorrigeerd.
• Progressieve Retinale Atrofie (PRA): is een familie van oogziekten waarbij het netvlies geleidelijk verslechtert. In een vroeg stadium van de ziekte worden zieke honden nachtblind; naarmate de ziekte voortschrijdt, verliezen zij overdag hun gezichtsvermogen. Veel aangetaste honden passen zich goed aan hun beperkte of verloren gezichtsvermogen aan, zolang hun omgeving maar hetzelfde blijft.
• Retinale Dysplasie: Dit is een abnormale ontwikkeling van het netvlies. Soms kan het netvlies loslaten en blindheid veroorzaken.
• Ziekte van Von Willebrand: Komt voor bij zowel honden als mensen, dit is een bloedstoornis die het stollingsproces beïnvloedt. Een hond met deze aandoening vertoont symptomen zoals bloedneuzen, bloedend tandvlees, langdurige bloedingen na een operatie, langdurige bloedingen tijdens de loopsheid of na het werpen, en soms bloed in de ontlasting. Deze aandoening wordt meestal gediagnosticeerd tussen de leeftijd van drie en vijf jaar, en kan niet worden genezen. Wel kan de aandoening worden behandeld met onder meer het dichtschroeien of hechten van verwondingen, transfusies voor de operatie en het vermijden van specifieke geneesmiddelen.

Verzorging

Atletisch en verrassend snel, Pembrokes werden gefokt om als herdershonden te dienen en hebben elke dag veel beweging nodig. Dat gezegd hebbende, zijn het prima honden voor in een appartement, zolang ze maar de fysieke stimulatie krijgen die ze nodig hebben.

Met hun korte poten en lange rug moet niet van ze worden verwacht dat ze op (of van) de bank of een andere bescheiden hoogte springen – breuken komen vaak voor.

Pems kunnen zich vrij gemakkelijk aanpassen aan een leven op het platteland of in de stad. Hoewel hun vacht weerbestendig is en ze het in de meeste klimaten goed doen, zijn ze zeer mensgericht en moeten ze altijd deel uitmaken van het gezin – en niet alleen in de achtertuin worden achtergelaten.

Voeding

Aanbevolen dagelijkse hoeveelheid: 3/4 tot 1,5 kopjes droogvoer van hoge kwaliteit per dag, verdeeld over twee maaltijden.

Opmerking: Hoeveel uw volwassen hond eet, hangt af van zijn grootte, leeftijd, lichaamsbouw, metabolisme en activiteitenniveau. Honden zijn individuen, net als mensen, en ze hebben niet allemaal dezelfde hoeveelheid voer nodig. Het is bijna vanzelfsprekend dat een zeer actieve hond meer nodig heeft dan een hond die op de bank zit. De kwaliteit van het hondenvoer dat u koopt maakt ook een verschil – hoe beter het hondenvoer, hoe meer het uw hond zal voeden en hoe minder u in de voerbak van uw hond hoeft te schudden.

Pembrokes houden van eten, en zullen zich overgeven als ze de kans krijgen. Houd uw Pembroke in goede conditie door zijn voer af te meten en hem twee keer per dag te voeren, in plaats van het eten de hele tijd te laten staan. Als u niet zeker weet of hij overgewicht heeft, doe hem dan de oogtest en de praktijktest.

Kijk eerst naar beneden naar hem. Je moet zijn taille kunnen zien. Leg dan je handen op zijn rug, duimen langs de ruggengraat, met de vingers naar beneden gespreid. U moet zijn ribben kunnen voelen, maar niet zien, zonder hard te hoeven drukken. Als dat niet zo is, moet hij minder eten en meer bewegen.

Voor meer informatie over het voeden van uw Pembroke, zie onze richtlijnen voor het kopen van het juiste voer, het voeden van uw puppy, en het voeden van uw volwassen hond.

Vachtkleur en vachtverzorging

Pembrokes hebben een dubbele vacht, met een dikke ondervacht en een langere bovenvacht. Ze verharen continu, met een zwaardere verharing van ten minste twee keer per jaar. U vindt ze in rood, sabel, zwart, driekleurig of reekleurig, meestal met witte aftekeningen.

De lengte van de vacht varieert op het lichaam. Sommige Pembroeken hebben een pluizige vacht – lang met overmatige bevedering op de oren, borst, poten en voeten.

Veel Pembrokes hebben wat men noemt een “feeënzadel” over hun rug. Deze aftekening, die wordt veroorzaakt door een verandering in dikte en richting van een strook haar, dankt zijn naam aan een legende: Volgens de legende reden feeën op Pembrokes in hun thuisland Wales.

Pembrokes zijn gemakkelijk te verzorgen, maar verharen kan een probleem zijn als u het borstelen niet bijhoudt, vooral tijdens de zwaardere seizoensgebonden verharing. Wanneer ze het meest verharen, is dagelijks borstelen aan te bevelen. U hoeft ze alleen in bad te doen als dat nodig is, maar veel mensen vinden dat regelmatig in bad gaan ook helpt tegen de sterke verharing.

Poets de tanden van uw Pembroke ten minste twee tot drie keer per week om de tandsteenafzetting en de bacteriën die zich daarin nestelen te verwijderen. Dagelijks poetsen is nog beter als u tandvleesproblemen en een slechte adem wilt voorkomen.

Knip zijn nagels een- of tweemaal per maand als uw hond ze niet vanzelf afslijt om pijnlijke scheurtjes en andere problemen te voorkomen. Als u ze op de grond hoort klikken, zijn ze te lang. Hondennagels hebben bloedvaten, en als u te ver knipt kunt u bloedingen veroorzaken – en uw hond werkt misschien niet meer mee als hij de volgende keer de nagelknipper tevoorschijn ziet komen. Dus als u geen ervaring hebt met het knippen van hondennagels, vraag dan een dierenarts of trimsalon om tips.

Zijn oren moeten wekelijks worden gecontroleerd op roodheid of een vieze geur, wat kan wijzen op een infectie. Wanneer u de oren van uw hond controleert, veeg ze dan uit met een watje bevochtigd met een zachte, pH-gebalanceerde oorreiniger om infecties te helpen voorkomen. Steek niets in de gehoorgang; reinig alleen de buitenkant van het oor.

Wen uw Pembroke er al als puppy aan dat hij geborsteld en onderzocht wordt. Pak zijn poten regelmatig vast – honden zijn gevoelig voor hun poten – en kijk in zijn bek. Maak van het borstelen een positieve ervaring vol lof en beloningen, en u legt de basis voor eenvoudige dierenartsonderzoeken en andere handelingen als hij volwassen is.

Controleer tijdens de verzorging op zweertjes, uitslag of tekenen van infectie, zoals roodheid, gevoeligheid of ontsteking op de huid, in de neus, mond en ogen, en op de poten. De ogen moeten helder zijn, zonder roodheid of afscheiding. Door wekelijks een zorgvuldig onderzoek uit te voeren, kunt u potentiële gezondheidsproblemen vroegtijdig opsporen.

Kinderen en andere huisdieren

Pembrokes hebben een opmerkelijke affiniteit met kinderen, maar dankzij hun kudde-instinct knagen ze soms aan de voeten of enkels van kinderen. Pembrokes zijn echter leergierige honden en kunnen al op jonge leeftijd van dit gedrag worden afgericht.

Zoals bij elk ras, moet u kinderen altijd leren hoe ze honden moeten benaderen en aanraken, en altijd toezicht houden op interacties tussen honden en jonge kinderen om bijten of trekken aan oren of staart van beide partijen te voorkomen. Leer uw kind nooit een hond te benaderen terwijl hij eet of slaapt, of te proberen het eten van de hond af te pakken. Een hond, hoe vriendelijk ook, mag nooit zonder toezicht bij een kind worden achtergelaten.

Ze gaan meestal goed om met andere huisdieren in huis, mits ze met hen gesocialiseerd zijn.