Stel je dit eens voor. Je hond rent door de tuin en speelt een stevig spelletje apport. Plotseling valt hij op de grond en ligt volkomen stil. Is hij moe? Heeft hij een hartaanval? Hij heeft waarschijnlijk een narcoleptische aanval.
Wat is narcolepsie?
Narcolepsie is een aandoening van het zenuwstelsel, die vooral jonge honden en katten treft. Een narcoleptische aanval gaat gepaard met een plotselinge ineenstorting en verlies van beweging. Het dier valt letterlijk in slaap, vaak terwijl het lichamelijk actief is, wordt dan abrupt wakker en gaat verder alsof er niets is gebeurd. Narcolepsie wordt vaak in verband gebracht met een andere neurologische aandoening, kataplexie genaamd, die resulteert in tijdelijke spierverlamming en verlies van reflexen. Episoden duren een paar seconden tot enkele minuten en treden vaak op wanneer het huisdier eet, speelt of opgewonden is. Geen van beide is een dodelijke ziekte, maar beide verdienen aandacht.
Tijdens een narcoleptische aanval kan een dier abrupt het bewustzijn verliezen, op zijn zij of buik vallen, en volkomen stil liggen, alsof het een dutje doet. Net als in een diepe slaap kunnen snelle gesloten oogbewegingen (REM) optreden en worden de spieren slap, maar de hond kan zich nog steeds bewust zijn van zijn omgeving. Vaak komt de hond abrupt uit een episode na auditieve of fysieke stimulatie.
Wat veroorzaakt narcolepsie?
Narcolepsie is meestal een aangeboren/overgeërfde aandoening, maar kan ook in verband worden gebracht met andere ziekten, zoals obesitas of immuunsysteemaandoeningen. Onderzoekers hebben een erfelijke vorm van de ziekte geïdentificeerd bij Doberman Pinschers, veroorzaakt door een genetisch defect met betrekking tot een chemische neurotransmitter genaamd hypocretine. Afwijkingen in hypocretinereceptoren onderbreken de regulatie van normale slaapcycli. Afwijkingen in hypocretine receptoren bij andere honden zoals Labrador Retrievers, Poedels, en Teckels zijn ook geïdentificeerd.
Hoe wordt de diagnose narcolepsie gesteld?
Narcolepsie is niet pijnlijk of levensbedreigend, maar diagnose door een dierenarts is toch belangrijk. Narcolepsie wordt meestal vastgesteld op basis van de symptomen alleen, dus een grondige geschiedenis van het gedrag van uw hond en een gedetailleerde beschrijving van de aanvallen zijn van cruciaal belang. Probeer een incident te filmen indien mogelijk. Probeer u te herinneren wat de hond aan het doen was vlak voor de aanval. Het identificeren van een patroon van triggers zal uw dierenarts helpen om tot een diagnose te komen. Als er een voorspelbare prikkel is, kan uw dierenarts proberen een aanval in het ziekenhuis uit te lokken, zodat hij uw hond persoonlijk kan observeren. Het herkennen van een patroon zal ook helpen toekomstige voorvallen te voorkomen.
Aangezien narcoleptische symptomen ook bij andere medische problemen voorkomen, moeten aandoeningen als hartaandoeningen, diabetes en epilepsie worden uitgesloten. Om tot een juiste diagnose te komen, zal uw dierenarts lichamelijk en neurologisch onderzoek verrichten, dat meestal normaal is. Laboratoriumonderzoek, waaronder een bloedchemisch profiel, een volledig bloedbeeld, een urineonderzoek en een elektrolytenpanel, zullen helpen bij het uitsluiten van onderliggende ziekten.
Kan narcolepsie behandeld worden?
Er is geen definitieve genezing voor narcolepsie, maar er is nog steeds hulp beschikbaar voor de getroffen honden. Hoewel u de episodes misschien niet kunt stoppen, kunt u door het identificeren van mogelijke patronen die de incidenten versnellen, de frequentie en de ernst van de gebeurtenissen misschien wel verminderen. Als uw hond bijvoorbeeld een aanval ervaart als bezoekers hem opwinden, kunt u bij hem blijven en hem kalmeren als de gasten arriveren. Of als extreme fysieke activiteit de boosdoener is, kunt u afspreken om te gaan apporteren in een veilig gebied met vlak terrein. Hoewel de aanvallen niet levensbedreigend zijn, als uw hond zijn hoofd stoot aan een rots of van een klif of rotswand valt terwijl hij in elkaar stort, kan een onschuldige narcoleptische gebeurtenis snel veranderen in een medische noodsituatie.
“Er is geen definitieve genezing voor narcolepsie, maar er is nog steeds hulp beschikbaar voor getroffen honden.”
Als de narcoleptische episodes vaak voorkomen of storend zijn, kan uw dierenarts orale medicatie voorschrijven om de frequentie en duur van de aanvallen te helpen controleren. Als de levenskwaliteit (van zowel uw hond als uzelf) wordt aangetast, kunt u overwegen uw hond te behandelen met tricyclische antidepressiva of hyperactiviteitsmedicijnen die het opwindingsniveau van de hond kunnen verlagen. Aan de andere kant hebben sommige honden baat bij stimulerende medicijnen die de overmatige slaperigheid tegengaan die narcolepsie met zich meebrengt. Hoewel deze medicijnen narcolepsie niet zullen genezen, kunnen ze het leven met de aandoening wel makkelijker maken.
Kan mijn hond leven met narcolepsie?
Als liefhebbende, bezorgde huisdiereigenaar kunt u troost vinden in het feit dat uw hond geen pijn heeft tijdens een narcoleptische aanval. U hoeft zich geen zorgen te maken dat hij zal stoppen met ademen of dat hij zich zal verslikken als de aanval optreedt terwijl hij eet. Maar er zijn wel veiligheidsmaatregelen die u kunt nemen.
Eigenaars van narcoleptische honden moeten waakzaam zijn en blijven uitkijken naar tekenen van een dreigende aanval. Vroegtijdige herkenning van een gebeurtenis stelt u in staat om in te grijpen door troostende woorden en zacht lichamelijk contact te bieden om de duur en de ernst van de aanval te helpen verminderen.
“Vroegtijdige herkenning van een gebeurtenis stelt je in staat om in te grijpen door troostende woorden te geven.”
Waakzaam zijn betekent dat je de speelruimte scant op gevaren en toezicht houdt op elke activiteit die een aanval kan uitlokken. U moet op uw hoede zijn als uw hond rent, zwemt of in de buurt van andere honden speelt. Als uw hond in elkaar zakt terwijl hij over straat loopt, zet hem dan aan de kant van het pad, uit de buurt van tegemoetkomende voertuigen. Bescherm hem terwijl hij in elkaar zakt en kwetsbaar is voor andere honden die in de buurt spelen. Een narcoleptische hond kan een hondgenoot laten schrikken als hij plotseling op de grond valt, wat een agressieve reactie uitlokt van een anders zo zachtaardige speelkameraad. Houd hem aan de lijn als hij op ruw terrein of drukbezochte gebieden loopt, zodat u hem snel kunt terughalen. Vermijd drukke hondenparken. Veel mensen of andere honden kunnen uw narcoleptische hond overprikkelen, dus bezoek het hondenpark op minder drukke tijden.
Leven met een narcoleptische hond betekent niet dat u moet stoppen met “leven”. Je moet alleen voorzichtig leven. Als u dat doet, kan uw narcoleptische hond genieten van een lang leven. En soms, in de loop van dit lange leven, merken narcoleptische honden dat hun probleem oplost met de leeftijd.
Inhoudsopgave