Aanhankelijk en tolerant, de friese stabij jachthond ras schiet goed op met mensen, kinderen, en andere huisdieren. Echter, zoals alle sportieve rassen, hebben ze veel beweging nodig om gelukkig en rustig te blijven. Ze blinken uit in water apporteren in het bijzonder, maar genieten ook van andere hondensporten.
Friese stabijs schieten goed op met iedereen in het gezin, zelfs met kinderen en andere huisdieren. Ze zijn intelligente, speelse metgezellen, en ze nemen de training met gemak aan. Zorg er gewoon voor dat je ze voldoende beweging en mentale stimulatie kunt geven, en je zult een gelukkige vriend voor het leven hebben.
Meer over dit ras
De friese stabij komt oorspronkelijk uit het noordoosten van Nederland, waar hij werd gebruikt als een allround jacht- en waakhond. Zijn naam is waarschijnlijk afgeleid van de Nederlandse woorden voor “sta mij bij hond”.
Hij is een uitstekende apporteerder, vooral vanuit het water, dus als je een zwembad hebt of in de buurt van een meer woont, zal hij in de zevende hemel zijn. Zoals de meeste sportieve rassen, is hij vriendelijk, tolerant en bereid om te behagen. Naast de jacht doet hij graag mee aan hondensporten zoals behendigheid, flyball en gehoorzaamheid.
De friese stabij brengt graag tijd door met zijn mensen en is dol op kinderen en andere huisdieren. Begin vroeg met trainen om te profiteren van zijn intelligentie en verlangen om bij u te zijn.
Grootte
Idealiter staan reuen ongeveer 20,5 inch op de schouder en wegen ze ongeveer 50 pond. Teven zijn iets kleiner, ze staan op de schouder op 19 inch en wegen ongeveer 45 pond.
Vachtkleur en vachtverzorging
De lange, gladde vacht van de friese stabij komt voor in zwart, bruin en oranje met witte aftekeningen. Regelmatig borstelen zal de vacht klitvrij houden en verharen minimaliseren. Tenzij uw friese stabij in iets bijzonder stinkends terecht is gekomen, hoeft hij niet in bad; baden kunnen de sluwheid van de vacht ruïneren.
Geschiedenis
Inheems in Nederland, is de friese stabij verwant aan de Drentsche Patrijshond en Heidewachtel. Hij dankt zijn naam waarschijnlijk aan zijn veelzijdigheid; het woord friese stabij is afgeleid van de woorden sta mij bij of “sta mij bij”, terwijl houn het Friese woord voor hond is en wordt uitgesproken als “hoon”.
De friese stabij die we vandaag de dag kennen vertoont duidelijke overeenkomsten met honden die werden afgebeeld op schilderijen uit de 17e eeuw. Bijvoorbeeld die van de bekende Nederlandse kunstenaar Jan Steen. De friese stabij is ontstaan in het Friese woud gebied van Nederland samen met een ander ras, de Wetterhoun. In het begin van de 20e eeuw werden friese stabij en Wetterhoun regelmatig met elkaar gekruist, waardoor de unieke rassen van elk ras verloren dreigden te gaan. In 1938 begon een groep enthousiaste mensen van de Kynologenclub Friesland met het opnieuw zuiveren van de twee rassen en in 1942 werden beide rassen officieel erkend. Belangrijke namen in dit proces waren: J. Bos, T. van Dijk, B. de Graaf en W. Hoeksema. De eerste standaard werd gedateerd 10 februari 1944. In 1947 werd de Nederlandse Vereniging voor Staby en Wetterhounen (NVSW) opgericht met als missie de belangen van de Friese rassen te behartigen.
Het eerste geregistreerde friese stabij nest geboren in de Verenigde Staten was in 1994. Per 2017 bedraagt de populatie van de friese stabij meer dan 7.000 honden wereldwijd. Zijn populariteit is gegroeid in een groot deel van Europa en Noord-Amerika, waaronder België, Finland, Zweden, Denemarken, Noorwegen, de VS en het Verenigd Koninkrijk, in aanvulling op zijn geboorteland Nederland.
Inhoudsopgave