Cavalier King Charles Spaniel

Hoewel ze zijn geboren om een metgezel te zijn, behoudt het Cavalier King Charles Spaniel hondenras het sportieve karakter van hun spaniël voorouders. Als ze niet op schoot zitten of over hun buik gemasseerd worden, doen ze niets liever dan een vogel opjagen en dan proberen hem terug te vinden.

Als een van de grootste van de speelgoedrassen zijn Cavaliers vaak net zo atletisch als een echt sportief ras en genieten van wandelen, rennen op het strand en hondensporten zoals behendigheid, flyball en rally. Sommigen hebben zelfs hun bekwaamheid als jachthond getoond. De meer rustige leden van het ras vinden succes als familie vrienden en therapie honden.

Zie hieronder voor een volledige lijst van Cavalier King Charles Spaniel kenmerken!

Meer over dit ras

De Cavalier King Charles Spaniel is een prachtige kleine hond die ongetwijfeld een kanshebber is voor de titel van “top staart kwispelaar”. In feite is een van de kenmerken waar Cavalier fokkers naar streven een staart die constant in beweging is als dit ras in beweging is.

Als het karakteristieke kwispelen van de pluimstaart van de Cavalier uw hart niet doet smelten, dan zullen zijn grote, donkere ronde ogen dat zeker doen. Warm en glanzend, met een lieve uitdrukking, bezitten ze de kracht om mensen die in hun ban zijn voortdurend te aaien en onbeperkt voedsel te vragen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit ras gemakkelijk dik kan worden, wat zijn mooie lijnen bederft, dus wees sterk en bied een wandeling of speeltijd aan in plaats van de chips en pizza waar uw Cavalier naar verlangt.

Cavaliers lopen door het huis op gladde pootjes, altijd in de voetstappen van hun mensen. Met een Cavalier in huis, bent u nooit alleen – zelfs niet in de badkamer. Omdat ze zo gehecht zijn aan hun mensen, doen ze het het beste als er overdag iemand thuis is om hen gezelschap te houden. Ze zijn een huishond en zullen nooit gedijen in een omgeving waar ze naar de achtertuin worden verbannen of op een andere manier worden genegeerd.

Als het op training aankomt, zijn Cavaliers over het algemeen intelligent en bereid om te proberen wat u van ze verlangt. Voedselbeloningen en positieve bekrachtiging helpen de training soepel te laten verlopen. Cavaliers hebben een zachte persoonlijkheid, dus schreeuwen tegen hen werkt averechts en zal deze lieverds waarschijnlijk in de mok of in de schuilplaats sturen. Beloon ze in plaats daarvan elke keer als u ze iets ziet doen wat u leuk vindt, of ze nu op een speeltje kauwen in plaats van op uw Prada pumps of niet blaffen als de hond naast u blaft. Ze zullen zich uit de naad werken om meer dingen te vinden die u leuk vindt.

Zoals bij veel speelgoedrassen het geval is, kunnen Cavaliers problemen hebben met zindelijk worden, maar als u ze op een consequent schema houdt, met voldoende mogelijkheden om buiten op het potje te gaan, kunnen ze betrouwbaar worden in huis.

Hoogtepunten

• Cavaliers hebben een afhankelijke persoonlijkheid. Ze zijn graag bij mensen en mogen niet te lang alleen gelaten worden.
• Uw Cavalier zal verharen, vooral in de lente en de herfst. Regelmatig kammen en borstelen is noodzakelijk.
• Omdat hij een spaniël in hart en nieren is, kan hij proberen achter vogels, konijnen en andere kleine prooien aan te gaan als hij niet aan de lijn of in een omheinde tuin wordt gehouden.
• Cavaliers kunnen blaffen als er iemand aan de deur komt, maar vanwege hun vriendelijke aard, zijn het geen goede waakhonden.
• Cavaliers zijn huishonden en horen niet buiten te leven.
• Om een gezonde hond te krijgen, koop nooit een puppy van een onverantwoordelijke fokker, puppy molen, of dierenwinkel. Zoek een fokker met een goede reputatie die zijn fokhonden test om er zeker van te zijn dat ze vrij zijn van genetische ziekten die ze kunnen doorgeven aan de pups, en dat ze een gezond temperament hebben.

Geschiedenis

Hoewel de Cavalier King Charles Spaniel een relatief nieuw ras is, dat minder dan een eeuw geleden werd gekweekt, is zijn prototype de speelgoed spaniël die al eeuwen bestaat als metgezel van koningshuizen en adel.

Cavaliers stammen af van dezelfde speelgoed spaniels die zijn afgebeeld op vele 16e, 17e en 18e eeuwse schilderijen van beroemde kunstenaars zoals Van Dyck en Gainsborough. De spaniels op die schilderijen hadden een plat hoofd, hoog aangezette oren, en een lange neus.

Deze kleine spaniels waren zeer geliefd bij koninklijke en adellijke families in Engeland. Mary, Koningin der Schotten had een speelgoed spaniël die haar vergezelde toen ze naar haar onthoofding liep, en haar kleinzoon, Charles I, en achterkleinzoon, Charles II – die hun naam aan het ras gaven – hielden ook van de kleine hondjes. Er wordt gezegd dat Koning Charles II, die regeerde van 1660 tot 1685, nooit ergens heen ging zonder ten minste twee of drie van deze kleine spaniels. Hij verordonneerde zelfs dat de spaniels in elke openbare plaats mochten komen, met inbegrip van de Houses of Parliament. Er wordt beweerd dat het decreet vandaag nog steeds van kracht is in Engeland, hoewel niemand dit onlangs heeft getest om te zien of het waar is.

Na de dood van Charles II, nam de populariteit van de King Charles Spaniels af, en werden Pugs en andere kortharige rassen de nieuwe koninklijke favorieten. De King Charles Spaniels werden gefokt met deze honden en ontwikkelden uiteindelijk veel van hun kenmerken, zoals de kortere neus en de gewelfde kop.

Er was één bolwerk van de King Charles Spaniels die van het type waren waar koning Charles zelf zo van hield – en dat was in Blenheim Palace, het landgoed van de hertogen van Marlborough. Hier werd verder gefokt met een stam van rood-witte Toy Spaniels, en daarom worden Cavalier King Charles Spaniels met deze kleurslag tegenwoordig Blenheim genoemd.

Aangezien er geen standaard voor het ras was en er nog geen hondenshows waren, varieerden het type en de grootte van de door de hertogen van Marlborough gefokte toy spaniels. In het midden van de 19e eeuw echter, begonnen Engelse fokkers hondenshows te houden en te proberen verschillende hondenrassen te verfijnen. Tegen die tijd werd de toy spaniel geaccepteerd als een hond met een plat gezicht, een ondervoorbijtend kaakbeen, een gewelfde schedel en grote, ronde, naar voren gerichte ogen. De King Charles Spaniels die op schilderijen uit vroegere eeuwen staan afgebeeld, waren bijna uitgestorven.

In de jaren 1920 begon een Amerikaan genaamd Roswell Eldridge in Engeland te zoeken naar speelgoed spaniels die leken op die op de oude schilderijen. Hij zocht meer dan vijf jaar en nam zijn zoektocht zelfs mee naar de Crufts Dog Show, waar hij de Kennel Club (het Engelse equivalent van de Amerikaanse Kennel Club) overhaalde om hem toestemming te geven 25 pond sterling – een enorm bedrag in die tijd – uit te loven voor de beste reu en de beste teef van het type dat werd gezien tijdens het bewind van Koning Charles II. Hij bood deze prijs vijf jaar lang aan.

In 1928, stelde Miss Mostyn Walker een hond genaamd Ann’s Son ter beoordeling voor en kreeg de 25 pond prijs. Roswell Eldridge heeft het niet meer meegemaakt dat de prijs werd opgeëist, want hij overleed slechts een maand voor Crufts. De belangstelling voor het ras herleefde, en er werd een rasvereniging opgericht. De naam Cavalier King Charles Spaniel werd gekozen om het ras te onderscheiden van de flat-faced King Charles Spaniel (in de Verenigde Staten bekend als de English Toy Spaniel).

De club hield haar eerste vergadering op de tweede dag van Crufts in 1928 en stelde een rasstandaard op, een geschreven beschrijving van hoe het ras eruit moest zien. Ann’s Son werd gepresenteerd als een voorbeeld van het ras, en clubleden verzamelden alle kopieën van foto’s van de oude schilderijen waarop kleine hondjes van dit type voorkwamen. Een ding waar alle clubleden het vanaf het begin over eens waren was dat de Cavalier King Charles Spaniels zo natuurlijk mogelijk moesten worden gehouden en dat het trimmen en vormgeven van de hond voor de showring zou worden ontmoedigd.

De Kennel Club was terughoudend met het erkennen van het nieuwe ras, maar uiteindelijk, in 1945, na jaren van werk door de fokkers, werd de Cavalier King Charles Spaniel erkend als een apart ras.

In de jaren 1940 werden twee mannelijke Cavaliers uit Engeland in de V.S. geïmporteerd – Robrull of Veren en Bertie of Rookerynook. Het was echter pas in 1952 dat de Cavaliers hun echte begin beleefden in de V.S. In dat jaar kreeg Mrs. (Sally) Lyons Brown uit Kentucky van haar Engelse vriendin, Lady Mary Forwood, een black and tan teef puppy met de naam Psyche of Eyeworth. Ze werd verliefd op het ras en importeerde er meer.

Toen ze ontdekte dat ze haar honden niet kon registreren bij de Amerikaanse Kennel Club, begon ze contact op te nemen met mensen in de V.S. die Cavaliers hadden. Op dat moment waren er minder dan een dozijn. In 1954 stichtte ze de Cavalier King Charles Spaniel Club, USA (CKCSC, USA), de officiële rasvereniging en de enige registratie-instantie voor Cavaliers in de Verenigde Staten gedurende meer dan vijftig jaar.

Gedurende deze jaren besloten de leden van de CKCSC, USA niet aan te dringen op volledige erkenning van het ras, omdat zij vonden dat de strikte ethische code van de club verhinderde dat het ras commercieel zou worden gefokt. Zij vreesden dat te veel erkenning van het ras ertoe zou leiden dat het te populair zou worden en daardoor te aantrekkelijk voor fokkers die zich niet zouden houden aan de normen die zij hadden vastgesteld. Meestal behielden zij de AKC Diversen status zodat leden die hun honden wilden showen in obedience dat konden doen.

Grootte

Deze kleine maar stevige hond staat 12 tot 13 inch op de schouder en weegt 13 tot 18 pond. Er bestaat niet zoiets als een “toy” Cavalier, en u doet er goed aan om geen Cavalier te kopen van een fokker die honden aanbiedt die half zo groot zijn.

Persoonlijkheid

De innemende Cavalier heeft als voorbeeld de humorist Will Rogers, die de beroemde uitspraak deed dat hij nooit een vreemde ontmoette. De Cavalier wil graag iedereen ontmoeten die zijn pad kruist, en als die persoon gaat zitten en hem een schoot (of een traktatie) aanbiedt, des te beter.

Zoals elke hond hebben ook Cavaliers verschillende persoonlijkheden, van rustig en bezadigd tot luidruchtig en onstuimig. Ze kunnen wel of niet blaffen als er iemand aan de deur komt, dus ze zijn een slechte keuze als waakhond – behalve dan als ze de inbreker het zilver zien wegbrengen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen – sommige Cavaliers houden u op de hoogte van elke gebeurtenis in uw buurt en blaffen woest als er vreemden naderen – maar over het algemeen kunt u beter een alarmsysteem kopen dan erop vertrouwen dat uw Cavalier u waarschuwt voor problemen.

Gezondheid

Cavaliers zijn over het algemeen gezond, maar zoals alle rassen zijn ze vatbaar voor bepaalde gezondheidsproblemen. Niet alle Cavaliers zullen één of alle van deze ziektes krijgen, maar het is belangrijk dat u zich ervan bewust bent als u dit ras overweegt.

Als u een puppy koopt, zoek dan een goede fokker die u de gezondheidsuitslagen van beide ouders van uw puppy kan laten zien. Gezondheidsverklaringen bewijzen dat een hond getest is op en vrij is van een bepaalde aandoening. Bij Cavaliers kunt u gezondheidsverklaringen verwachten van de Orthopedic Foundation for Animals (OFA) voor heupdysplasie (met een score van redelijk of beter), elleboogdysplasie, hypothyreoïdie, en de ziekte van von Willebrand; van de Auburn University voor trombopathie; en van de Canine Eye Registry Foundation (CERF) die verklaart dat de ogen normaal zijn. U kunt de gezondheidsgoedkeuringen bevestigen door de website van de OFA te raadplegen (offa.org).

• Mitral Valve Disease (MVD): Dit is een veel voorkomende aandoening bij Cavaliers. Het begint met een hartruis die steeds erger wordt totdat de hond hartfalen heeft. Hartaandoeningen bij oudere honden van alle rassen komen vrij vaak voor, maar Cavaliers zijn vatbaar voor het ontwikkelen van MVD op jonge leeftijd, soms al op de leeftijd van één of twee jaar. Onderzoek naar preventie van deze aandoening is nog gaande. Omdat het een genetische component lijkt te hebben, laten fokkers met verantwoordelijkheidsgevoel hun fokhonden regelmatig door een veterinaire cardioloog evalueren om te proberen te voorkomen dat deze aandoening zich voortzet in toekomstige generaties.
• Syringomyelia (SM): Deze aandoening tast de hersenen en de wervelkolom aan en lijkt veel voor te komen bij Cavaliers. De symptomen variëren van licht ongemak tot ernstige pijn en gedeeltelijke verlamming. Het wordt veroorzaakt door een misvorming van de schedel, waardoor er minder ruimte is voor de hersenen. De symptomen verschijnen meestal tussen de leeftijd van 6 maanden en 4 jaar. De eerste tekenen die u kunt opmerken zijn gevoeligheid rond het hoofd, de nek of de schouders, waarbij de hond soms jankt, of vaak krabt in het gebied van zijn nek of schouder, meestal slechts aan één kant van het lichaam, zonder daadwerkelijk fysiek contact te maken met het lichaam (“luchtkrabben”). Ze kunnen zelfs proberen te krabben als ze lopen. Als uw Cavalier krabt, is het daarom belangrijk om met hem naar de dierenarts te gaan om SM uit te sluiten. Voor meer informatie, bezoek Syringomyelia.
• Episodisch vallen: Deze aandoening wordt vaak verward met epilepsie, maar de hond blijft bij bewustzijn tijdens het vallen of de aanval. Het komt doordat de hond zijn spieren niet kan ontspannen. De symptomen kunnen variëren van lichte, occasionele valpartijen tot epileptische aanvallen die uren aanslepen. De symptomen beginnen meestal voor de leeftijd van vijf maanden, maar worden soms pas op latere leeftijd opgemerkt.
• Heupdysplasie: Er wordt aangenomen dat vele factoren, waaronder genetica, milieu en voeding, bijdragen tot deze misvorming van het heupgewricht. Aangetaste Cavaliers kunnen vaak een normaal en gezond leven leiden. In zeldzame gevallen kan een operatie nodig zijn om een normaal leven te kunnen leiden.
• Patella Luxatie: De patella is de knieschijf. Luxatie betekent ontwrichting van een anatomisch deel (zoals een bot in een gewricht). Patella luxatie is wanneer het kniegewricht (vaak van een achterpoot) in en uit de kom schuift, wat pijn veroorzaakt. Dit kan verlammend zijn, maar veel honden leiden een relatief normaal leven met deze aandoening.
• Keratoconjunctivitis Sicca (droge ogen): Deze aandoening wordt meestal veroorzaakt door een auto-immuunreactie op de traanklieren van de hond, wat leidt tot een vermindering van het aantal tranen. Zodra de diagnose is gesteld, kan deze aandoening gemakkelijk worden behandeld door dagelijks druppels in de ogen toe te dienen. Indien onbehandeld, kan dit leiden tot blindheid.

Verzorging

Door hun grootte en hun doorgaans rustige aard zijn Cavalier King Charles Spaniels goede kandidaten voor het bewonen van een appartement of een appartement. Ze zijn binnenshuis matig actief en een kleine tuin is voldoende voor hun bewegingsbehoeften.

Wandelingen aan de lijn of een veilig omheinde tuin zijn een must voor dit ras. Ze zijn niet slim genoeg op straat en rennen zo voor een auto als ze een vogel of een andere interessante prooi in het vizier krijgen. Uw Cavalier zal genieten van een dagelijkse wandeling of ravotten in de tuin en zal zijn activiteitsniveau aanpassen aan dat van u. Omdat hij een ras met een korte neus is, moet u hem niet op het heetst van de dag uitlaten en hem nooit in een hete tuin laten zonder toegang tot schaduw of koel, fris water.

Voeding

Aanbevolen dagelijkse hoeveelheid: 1/2 tot 1 kop droogvoer van hoge kwaliteit per dag, verdeeld over twee maaltijden.

OPMERKING: Hoeveel uw volwassen hond eet, hangt af van zijn grootte, leeftijd, lichaamsbouw, metabolisme en activiteitenniveau. Honden zijn individuen, net als mensen, en ze hebben niet allemaal dezelfde hoeveelheid voer nodig. Het is bijna vanzelfsprekend dat een zeer actieve hond meer nodig heeft dan een hond die op de bank zit. De kwaliteit van het hondenvoer dat u koopt maakt ook een verschil – hoe beter het hondenvoer, hoe meer het uw hond zal voeden en hoe minder u in de voerbak van uw hond hoeft te schudden.

Houd uw Cavalier in goede conditie door zijn voer af te meten en hem twee keer per dag te voeren, in plaats van het voer de hele tijd te laten staan. Als u niet zeker weet of hij overgewicht heeft, doe dan de oogtest en de praktijktest. Kijk eerst naar beneden naar hem. Je moet zijn taille kunnen zien. Leg dan je handen op zijn rug, duimen langs de ruggengraat, met de vingers naar beneden gespreid. U moet zijn ribben kunnen voelen, maar niet zien, zonder hard te hoeven drukken. Als dat niet zo is, moet hij minder eten en meer bewegen.

Als u blik- of rauw voer geeft, is het een goed idee om de oren te bedekken met een snood of hoofdband, of ze naar achteren te trekken met een haarkrul terwijl uw Cavalier eet. Anders eindigt hij met voedsel in zijn vacht – wat er niet goed uitziet. Zoek voor zowel water als voer voerbakjes met een smalle diameter, zodat de oren er niet in meesleuren.

Vachtkleur en vachtverzorging

Cavaliers hebben een halflange vacht die zijdezacht aanvoelt en licht golvend kan zijn. Volwassen Cavaliers hebben bevedering op hun oren, borst, poten, voeten en staart.

Cavaliers zijn er in vier kleuren:

• Blenheim, een rijke kastanje op een parelwitte achtergrond. Sommige Blenheims hebben een duimvormige kastanjestip op de top van het voorhoofd, een zogenaamde lozenge.
• Tricolor, zwarte aftekeningen op een witte vacht met tan aftekeningen boven de ogen, op de wangen, en aan de onderkant van de staart
• Black and Tan, zwart met tan aftekeningen boven de ogen, op de wangen, aan de binnenkant van de oren, en op de borst, de poten en de onderkant van de staart
• Ruby, een effen, rijk roodbruin zonder witte vlekken of aftekeningen

Blenheim is de meest voorkomende kleur, maar de andere zijn niet zeldzaam.

Cavaliers zijn vrij gemakkelijk te onderhouden. U moet ze drie of vier keer per week kammen of borstelen en zo nodig in bad doen. Voor een hond die graag buiten speelt en veel tijd op uw bed of ander meubilair doorbrengt, kan dat wekelijks zijn.

Het gevederde haar op de oren en poten kan gaan klitten, dus controleer die plekken regelmatig op klitten die er voorzichtig uitgekamd moeten worden. Trim het haar tussen de voetzolen en maak de oren van uw Cavalier regelmatig schoon. De enige echte moeilijkheid is ervoor te zorgen dat de witte pootjes er ongerept uitzien in plaats van groezelig.

Cavaliers verharen gemiddeld. Ze hoeven niet speciaal getrimd of geknipt te worden; in feite heeft het de voorkeur dat de bevedering natuurlijk blijft, hoewel sommige mensen de poten trimmen voor de netheid. Anderen van ons houden van de hobbit look met harige voeten.

Poets de tanden van uw Cavalier minstens twee tot drie keer per week om de tandsteenafzetting en de bacteriën die zich daarin nestelen te verwijderen. Dagelijks poetsen is nog beter als u tandvleesproblemen en een slechte adem wilt voorkomen.

Knip de nagels een- of tweemaal per maand als uw hond ze niet vanzelf afslijt. Als u ze op de grond hoort klikken, zijn ze te lang. Korte, netjes geknipte nagels houden de poten in goede conditie en voorkomen dat uw benen worden bekrast wanneer uw Cavalier enthousiast opspringt om u te begroeten.

Wen uw Cavalier er al aan om geborsteld en onderzocht te worden als hij nog een puppy is. Pak zijn pootjes regelmatig vast – honden zijn gevoelig voor hun pootjes – en kijk in zijn bek en oren. Maak van het borstelen een positieve ervaring vol lof en beloningen, en u legt de basis voor eenvoudige dierenartsonderzoeken en andere handelingen wanneer hij volwassen is.

Controleer tijdens de verzorging op zweertjes, uitslag of tekenen van infectie, zoals roodheid, gevoeligheid of ontsteking op de huid, in de oren, neus, mond en ogen, en op de poten. De ogen moeten helder zijn, zonder roodheid of afscheiding. Door wekelijks een zorgvuldig onderzoek uit te voeren, kunt u potentiële gezondheidsproblemen vroegtijdig opsporen.

Kinderen en andere huisdieren

Cavaliers kunnen geweldige speelkameraadjes zijn voor kinderen, die het leuk vinden om een balletje voor ze te gooien, ze kunstjes te leren, aan hondensport te doen, of ze gewoon op schoot te hebben terwijl ze lezen of televisie kijken. Omdat ze zo klein zijn, moeten ze wel onder toezicht staan als ze met kleine kinderen spelen die hen per ongeluk zouden kunnen verwonden.

Zoals bij elk ras moet u kinderen altijd leren hoe ze honden moeten benaderen en aanraken, en moet u altijd toezicht houden op interacties tussen honden en jonge kinderen om bijten of trekken aan oren of staart door een van de partijen te voorkomen. Leer uw kind nooit een hond te benaderen terwijl hij eet of slaapt, of te proberen het eten van de hond af te pakken. Een hond, hoe vriendelijk ook, mag nooit zonder toezicht bij een kind worden achtergelaten.

Ze schieten goed op met andere honden en kunnen leren aardig te spelen met katten en andere huisdieren als ze daar op jonge leeftijd mee in aanraking komen. Het helpt als de kat bereid is voor zichzelf op te komen, want een Cavalier houdt van een goed spelletje achtervolgen. Ze genieten er zelfs van als de kat terug jaagt. Sommige Cavaliers leven vreedzaam samen met vogels, terwijl andere proberen ze op te eten – of op z’n minst aan hun staart te trekken. Houd altijd toezicht op de omgang van uw Cavalier met vogels en andere kleine dieren; ze kunnen een sterk jachtinstinct hebben.