Als je overweegt om een Doberman Pinscher aan te schaffen, is het belangrijk om alle verschillende kleuren en types te kennen die er bestaan, samen met de typische eigenschappen van elk, zodat je de best mogelijke keuze kunt maken. Hieronder staan alle verschillende rassen van de Doberman, maar ze zijn misschien niet allemaal wat ze lijken,
Klik op een van de Doberman kleuren hieronder voor meer informatie.
Naast de verschillende kleuren zijn er ook drie verschillende varianten van de Doberman die je waarschijnlijk te koop ziet staan: de Amerikaanse, de Europese en de Warlock (of King) variant. Hier is een hint: slechts twee van deze drie bestaan echt.
Klik op één van de Doberman types hieronder voor meer informatie.
Er zijn zeven mogelijke kleuren voor Dobermanns. Van slechts zes daarvan is bekend dat ze bestaan, want hoewel volledig albino in theorie kan bestaan, is het bestaan ervan momenteel niet bevestigd. Veel mensen geloven echter sterk dat ze bestaan. De reden hiervoor is wellicht de verwarring rond de witte en albino Dobermans, maar daarover straks meer.
Er zijn twee genen in de Doberman die betrekking hebben op kleur, een zwart gen en een gen voor kleurverdunning. Deze twee genen kunnen vier kleurencombinaties voortbrengen. Deze vier combinaties zijn de enige door de AKC erkende kleuren: zwart, rood, blauw en fawn met roesttekeningen. Er is echter ook een witte kleur die de AKC erkent, maar die niet als een “standaard” kleur wordt beschouwd.
Ik zal ook wat informatie opnemen over de typische temperament eigenschappen van elk type wanneer er gemeenschappelijke thema’s lijken te zijn gerapporteerd door eigenaren. Elke hond heeft natuurlijk zijn eigen unieke temperament, maar omdat veel Doberman eigenaren beweren dat bepaalde kleuren gemeenschappelijke temperamentkenmerken lijken te hebben, zal ik die hier beschrijven. Bedenk wel dat deze informatie nogal anekdotisch is.
Voor meer informatie over de officiële rasstandaard, de Doberman Pinscher informatiepagina van de AKC.
Video: Alle 9 kleuren van de Doberman
Doberman Selectiegids: Voor een diepgaande gids die u meeneemt in de keuze van het type Doberman voor uw specifieke situatie, inclusief het ras, het geslacht, de leeftijd en de afstamming waarop u moet letten, zie mijn Gids voor het kiezen van een Doberman hier.
Markeringen
Naast de hoofdvachtkleur staat dit ras bekend om zijn prominente roest (of tan) aftekeningen. Ondanks de verschillende kleuren hebben bijna alle varianten deze traditionele aftekeningen. Sommige Dobermans van het Amerikaanse ras hebben zelfs een kleine witte vlek in de borststreek.
- Amerikaanse Dobermans: Volgens de American Kennel Club (AKC) moeten de roesttekeningen scherp afgetekend zijn en verschijnen boven elk oog, op de snuit, keel, borst, op alle vier de poten en voeten, evenals een vlek net onder de staart. De witte vlek op de borst mag niet groter zijn dan een vierkante centimeter.
- Europese Dobermans: Volgens de Federation Cynologique Internationale (AISBL) moeten de “tan” aftekeningen duidelijk omschreven zijn en zich bevinden op de snuit, op de wangen en op de top van elke wenkbrauw. De aftekeningen moeten ook voorkomen op de keel, op twee plaatsen op de borst, tussen de enkels en de tenen, op de voeten, de binnenkant van de achterdij, de onderarmen en onder de staart. In wezen zijn de aftekeningen hetzelfde als bij de Amerikaanse Doberman, maar een kleine witte vlek wordt niet als standaard beschouwd voor de Europeanen.
Zwart en roest
A.K.A.: Zwart, zwart en tan, zwart en bruin
Rasstandaard Kleur: Ja, voor zowel de Amerikaanse als de Europese rassen.
De zwart met roest Doberman is de meest voorkomende kleurencombinatie. Dit is de meest traditionele kleur en is de kleur die het meest wordt afgebeeld voor dit ras in films en op televisie. Deze kleur staat bekend om hun glanzende, gladde vacht.
De meerderheid van de Dobermans zijn van deze kleur en er is geen “typisch” temperament voor honden van deze kleur. Door hun zwarte vacht kunnen ze problemen hebben met hitte in de directe zon, hoewel de meeste honden van dit ras het niet goed doen bij extreme temperaturen.
Rood en roest
A.K.A.: Rood, bruin, chocolade
Rasstandaard Kleur: Ja, voor zowel de Amerikaanse als de Europese rassen.
De volgende meest voorkomende kleur voor de Doberman is de rode en roestkleur. Deze kleur is iets minder algemeen dan de zwarte, maar nog steeds vrij gemakkelijk te vinden. De vacht van deze honden kan in kleur variëren van een lichtere koperachtige tint tot bijna een donkere chocoladetint. Anderen hebben de kleur beschreven als een licht bruinrode kleur.
Sommige eigenaren melden dat rode en roestkleurige Dobermans gemakkelijk in de omgang zijn, wat luchtiger, en minder territoriaal. Dobermanns zijn in het algemeen gevoelig voor huidproblemen, maar de rode en roestkleurige rassen kunnen daar iets vatbaarder voor zijn. De huidproblemen zijn meestal klein (en goed te behandelen) als ze zich voordoen, zoals acne en lichte haaruitval.
Blauw en roest
A.K.A.: Blauw, grijs, zilver
Rasstandaard Kleur: Alleen voor de Amerikaanse Doberman.
De blauw met roest Doberman is iets zeldzamer dan zijn rode of zwarte tegenhangers en is alleen een geaccepteerde standaardkleur voor het Amerikaanse ras. De blauwe kleur kan echter nog steeds een diskwalificatie zijn voor sommige hondenshows. Daarom wordt deze kleur vaak vermeden door fokkers, waardoor ze minder vaak voorkomen.
Eigenlijk zijn deze honden helemaal niet blauw, maar technisch gezien een verdund zwart. Ze kunnen echter een houtskool, grijs, zilver of zelfs een paarse tint hebben. Ze kunnen soms problemen hebben met een droge vacht, maar die zijn meestal gering. Deze honden zijn echter gevoelig voor kleurverdunningsalopecia (CDA), een genetische huidaandoening die kan leiden tot haaruitdunning, haarverlies of een droge en jeukende huid. Er lijken geen typische temperamentkenmerken te zijn voor blauwe Dobermanns zoals gerapporteerd door hun eigenaars.
Fawn (Isabella) en Rust
A.K.A.: Lichtbruin
Rasstandaard Kleur: Alleen voor de Amerikaanse Doberman.
De fawnkleurige Dobermans zijn de minst voorkomende van de vier standaardkleuren, maar u kunt met enig geduld toch een fawnkleurige pup vinden. Deze kleur wordt alleen beschouwd als een rasstandaard voor de Amerikaanse Doberman. Net als de blauwe kleur, wordt deze kleur door sommige hondenshows gediskwalificeerd, waardoor hij door fokkers wordt vermeden en wat zeldzamer wordt. Dit is ook de minst populaire van de vier hoofdkleuren.
De kleur bij deze honden is technisch gezien een verdund rood waardoor ze een fawn kleur lijken. Net als de blauwe Dobermans, kunnen ze lijden aan enkele kleine huidgerelateerde problemen zoals ingegroeide haren, stafylokok infecties en acne. Ze zijn ook gevoelig voor kleurverdunning alopecia, wat kan leiden tot haaruitval en een droge of jeukende huid.
Helemaal zwart
A.K.A.: Melanistische
Rasstandaard Kleur: Geen
Deze honden hebben een genetische zeldzaamheid die de overmatige productie van melanine pigmentatie veroorzaakt, waardoor ze volledig zwart van kleur lijken. Meestal zullen ze nog steeds de typische Doberman markeringen hebben, maar ze zullen uitzonderlijk donker gekleurd en moeilijk te zien zijn. Volledig zwarte Dobermanns zijn zeer zeldzaam en worden niet aanvaard als rasstandaard voor de Amerikaanse of Europese variëteit, omdat beide de typische roestkleurige aftekeningen vereisen, die bij deze honden vaak ontbreken. Aangezien deze honden niet kunnen deelnemen aan shows of wedstrijden, vermijden fokkers over het algemeen elke vorm van fokken die deze honden zou kunnen voortbrengen.
Sommigen geloven dat alle zwarte Dobermans het resultaat zijn van inteelt, waardoor ze vatbaarder zijn voor bepaalde gezondheidsproblemen. Anderen beweren echter dat alle zwarte Dobermans niet meer gezondheidsproblemen hebben dan de andere kleuren. De jury is daar nog niet over uit.
Voor meer foto’s en alles over de controverse rond de volledig zwarte Doberman, zie mijn artikel Zijn volledig zwarte Dobermans zeldzaam.
Wit (Gedeeltelijk Albino)
A.K.A.: Crème, ivoor
Rasstandaard Kleur: Geen
De witte Doberman wordt beschouwd als “leucistisch”, wat betekent dat ze niet volledig albino zijn omdat ze nog steeds wat melanine pigmentatie produceren, maar het is zeer beperkt. Ze worden vaak verward met volledig albino, hoewel dit niet het geval is, omdat ze nog steeds enige pigmentatie produceren. Ze worden beschouwd als een “tyrosinase-positieve albinoïde”, maar sommigen noemen ze gewoon gedeeltelijk albino. Hierdoor heeft hun vacht een zeer lichte kleur (maar niet helemaal wit), met nog lichter gekleurde aftekeningen. Het veroorzaakt ook blauwe ogen, roze neus, lippen en oogranden. Witte Dobermans zijn zeer zeldzaam en worden niet aanvaard als rasstandaard voor Amerikaanse of Europese Dobermans en kunnen niet concurreren, hoewel de Amerikaanse Kennel Club (AKC) hun bestaan wel erkent.
Er is veel controverse rond de witte Doberman. Veel mensen vinden het verkeerd of immoreel om ze te fokken, omdat men denkt dat ze vatbaarder zijn voor bijkomende gedrags- en gezondheidsproblemen. Hoewel deze opvatting door veel eigenaren sterk wordt betwist.
De critici van het witte ras halen de geschiedenis van de hond aan als reden voor deze problemen. De eerste witte Doberman verscheen in 1976. Haar naam was “Padula’s Queen Shebah” en ze werd geboren uit twee zwarte en roestkleurige ouders. Zij werd later gefokt met haar zoon en haar zoon werd ook gefokt met zijn zussen in een poging om meer witgekleurde nakomelingen te produceren. Sinds die tijd is er mogelijk sprake van aanzienlijke extra inteelt in de bloedlijn door onethische “achtertuinfokkers” die meer geïnteresseerd zijn in het produceren van zeldzame (en mogelijk duurdere) honden, dan in het onderhouden van een gezonde genenpoel. Deze inteelt is wat de critici aanhalen als de reden voor veel van hun gezondheids- en gedragsproblemen.
Witte Dobermanns kunnen lijden aan gezichtsproblemen, waaronder een verhoogde lichtgevoeligheid. Als gevolg daarvan sluiten ze vaak hun ogen of knijpen ze hun ogen dicht in de zon. Sommige mensen verklaren dat ze geneigd zijn te bijten omdat ze door hun slechte gezichtsvermogen in het daglicht meer angst hebben. Het staat echter vast dat ze kunnen verbranden en veel vatbaarder zijn voor kankerachtige huidtumoren, een vacht van slechte kwaliteit en andere huidproblemen. Een zonnebrand die bij deze honden een droge, gebarsten of afschilferende neus veroorzaakt, is een potentieel probleem wegens het gebrek aan pigment.
Potentiële eigenaren van witte Dobermans worden aangemoedigd om ervoor te zorgen dat een uitgebreid gezondheidsonderzoek wordt gedaan voordat zij besluiten er een mee naar huis te nemen. Wees u er ook van bewust dat u tijdens het leven van de hond hogere medische kosten kunt krijgen in vergelijking met andere rassen.
Voor een meer diepgaande uitleg van de witte Doberman, zie mijn artikel De witte Doberman Pinscher: Foto’s, kosten, gezondheid en meer.
Volledig Albino
A.K.A.: Geen
Rasstandaard Kleur: Geen
Een volledig albino Doberman heeft helemaal geen pigmentatie. In feite missen ze het gen dat hen in staat stelt enig pigment te produceren. Deze hond is aanzienlijk meer wit van kleur dan de witte (of roomkleurige) hond die in de vorige paragraaf werd genoemd. De gemakkelijkste manier om te zien of de hond gewoon een witte (gedeeltelijke albino) Doberman is of een volledige albino is aan de kleur van de ogen. Blauwe ogen betekenen dat het een witte of roomkleurige hond is en roze ogen betekenen dat het een volledige albino is.
Hier is een belangrijke opmerking; de witte Doberman wordt vaak aangeduid en verward met een echte albino Doberman. Echte, volledig albino Dobermans bestaan niet. Het is echter theoretisch mogelijk en omdat sommigen hun honden als zodanig adverteren, heb ik besloten ze in deze lijst op te nemen. Een echte albino in welk ras dan ook is ongelooflijk zeldzaam en is het resultaat van een genetische mutatie die tyrosinase heet. Degenen die hun Doberman als echte albino adverteren zijn onnauwkeurig, want ze hebben altijd blauwe ogen en een volledige albino is per definitie niet in staat om blauwe ogen te produceren, want dat vereist tenminste enige pigmentatie.
Elke volledig albino Doberman zou, in theorie, aan dezelfde medische problemen moeten lijden als de hierboven genoemde witgekleurde versie. Ze zullen lichtgevoelig zijn, mogelijk slecht zien (vooral in een heldere omgeving), gevoelig zijn voor zonnebrand en kankerachtige huidtumoren. Ze zouden waarschijnlijk ook lijden aan een slechte kwaliteit vacht en andere huidproblemen.
Voor een zeer diepgaande discussie over de controverse rond de witte en albino kwestie, zie The Albino Doberman Controversy door Caroline Coile, Ph.D.
Amerikaanse Doberman
Er zijn twee heel verschillende soorten Dobermannen: de Amerikaanse en de Europese. Beide zijn potentieel geweldige honden, maar ze hebben een aantal zeer verschillende eigenschappen. Hieronder staan de belangrijkste fysieke en temperamentvolle kenmerken die de Amerikaanse versie onderscheiden van hun Europese tegenhangers.
Fysieke kenmerken
- Kleiner (korter en lichter)
- Algemene slanke verschijning
- Minder spiermassa
- Dunner en slanker hoofd, snuit en kaakstructuur
- Langer lichaam
- Slanke, lange nek
- Kleinere borstkas
- Dunne, slanke benen
- Lichter gekleurde ogen
- Lichter gekleurde roest markeringen
Temperamentvolle eigenschappen
- Minder een werkhond
- Vaker gefokt voor de show
- Blijven vaker dicht bij hun eigenaars
- Zachtaardiger temperament
- Reageert goed op positieve versterking en lichte correctie
- Meer afgestemd op mensen
- Doet het beter in een familiale omgeving
- Zit vaker stil in bed of op de bank
- Meer elegantie en gratie
- Kan minder dapper zijn
TIP: Voor een volledige lijst van de verschillen tussen de twee belangrijkste types Doberman (inclusief een schema van de fysieke verschillen), zie mijn artikel American vs. European Doberman: A Side-by-Side Comparison.
Over de hier genoemde fysieke kenmerken wordt niet vaak gediscussieerd, maar het is de moeite waard om op te merken dat de genoemde temperamentvolle eigenschappen zijn wat algemeen wordt aangenomen voor Amerikaanse Dobermanns. Dit kan echter drastisch variëren omdat elke individuele hond zijn eigen temperamentvolle aanleg heeft.
Veel van de verschillen komen voort uit de bedoelingen van de fokker. Amerikaanse fokkers streven eerder naar een showhond die indrukwekkende titels kan verzamelen, wat de fokker weer kan helpen om in de toekomst meer begeerlijke nakomelingen te produceren. Als gevolg daarvan is de kans groter dat ze uitblinken op AKC-conformiteitshows, maar minder op werkwedstrijden. Er zijn minder regels voor het fokken in Amerika, maar er wordt meer nadruk gelegd op gezondheidsonderzoeken, zodat deze honden veel eerder worden gescreend op mogelijke gezondheidsgebreken door verantwoordelijke fokkers. Ook is in Amerika een meer gezinsgerichte hond wenselijker dan een werkhond en deze honden worden met dat doel gefokt.
Amerikaanse Dobermans kunnen en zullen werken in persoonlijke beschermingsrollen, maar ze blinken er niet zo vaak in uit als de Europese. Ze zijn over het algemeen niet zo krachtig of gedreven als hun Europese soortgenoten. Ze doen het echter over het algemeen goed in behendigheids- en gehoorzaamheidswedstrijden.
Voor de officiële standaard voor de Amerikaanse Doberman, zie de American Kennel Club’s Official Standard for the Doberman Pinscher (PDF).
Europese Doberman
De Europese Doberman is zeker anders, zowel fysiek als temperamentvol, dan zijn Amerikaanse tegenhanger. Hieronder staan de belangrijkste fysieke en temperamentvolle kenmerken die hen onderscheiden.
Fysieke kenmerken
- Iets groter (groter en zwaarder)
- Meer spiermassa
- Dikkere algemene botstructuur
- Blokkeriger, dikkere kop en snuit
- Dikkere, kortere nek
- Brede borstkas
- Iets korter lichaam (in de lengte)
- Donkerder gekleurde ogen
- Donkerder gekleurde roest markeringen
Temperamentvolle eigenschappen
- Werkhond temperament
- Veel drive, vastberadenheid en uithoudingsvermogen
- Dapper
- Kalm
- Meer alert
- Zelfverzekerd in nieuwe situaties
- Reageert goed op duidelijke en ferme aanwijzingen
TIP: Voor een volledige lijst van de verschillen tussen de twee belangrijkste types Doberman (inclusief een schema van de fysieke verschillen), zie mijn artikel American vs. European Doberman: A Side-by-Side Comparison.
Net als in de vorige paragraaf, zijn de hier genoemde temperamentvolle eigenschappen eigenschappen waarvan algemeen wordt aangenomen dat ze gelden voor Europese Dobermanns, maar elke hond heeft zijn eigen persoonlijkheid en kan al dan niet overeenkomen met wat hier wordt beschreven.
Naast hun fysieke verschillen, zoals groter en gespierder zijn, wordt van Europese Dobermans ook gezegd dat ze een aanzienlijke hoeveelheid drive en uithoudingsvermogen bezitten. Dit maakt ze uitzonderlijk in bewakingswerk. Om deze reden zijn ze ook goede militaire, politie en reddingshonden.
Er zijn een aantal regels rond het fokken van deze honden in Europa, met inbegrip van temperament testen voorafgaand aan de goedkeuring om te fokken. Fokkers in Europa zijn echter minder geneigd om hun honden te testen op hun gezondheid, omdat daar minder nadruk op wordt gelegd dan in Amerika. In wezen kan het Europese ras hard werken, maar het zijn geen showhonden zoals hun Amerikaanse tegenhangers. Ze hebben echter veel meer kans om succesvol te zijn in werkwedstrijden.
Voor de officiële standaard voor de Europese Doberman, zie de AISBL FCI-Standaard voor de Dobermann (PDF).
Warlock (Koning) Doberman
De Warlock Doberman, ook bekend als een King of Goliath Doberman, zou in wezen een extreem grote Doberman Pinscher zijn. Het is echter belangrijk om te weten dat zo’n Doberman niet bestaat. Dit is bevestigd door meerdere geloofwaardige bronnen, waaronder de DPCA (Doberman Pinscher Club of America) en anderen. Er bestaat geen uitzonderlijk grote raszuivere Doberman. De Doberman is een
Helaas worden deze termen meestal gebruikt door achtertuinfokkers als verkoopargument in een poging hun honden als zeldzaam of waardevoller af te schilderen. De meest gebruikte methode door deze fokkers is het kruisen van een Doberman met een Duitse Dog. Dit levert wat lijkt op een zeer grote Doberman-achtige hond, maar is eigenlijk gewoon een Duitse Dog mix (meestal een “Doberdane” genoemd). Soms echter kruisen deze fokkers Dobermans met Rottweilers of andere rassen om te produceren wat ze proberen af te schilderen als zeldzaam of waardevol. Gerenommeerde fokkers zouden nooit “Warlock Dobermans” te koop aanbieden.
WIL JE MEER WETEN OVER WARLOCKS?
Bekijk hier de Uitgelaten Hond video over Warlock, Goliath en Kind Dobermans op YouTube!
Dobermans hebben al de ideale grootte voor beschermingswerk. Als ze groter zijn, zijn ze niet zo snel en wendbaar, beide belangrijke eigenschappen voor beschermingswerk. Ook kan de grotere omvang de gewrichten en het hart van de hond meer belasten.
De grootste Doberman zou volgens de AKC 28 duim lang en 100 pond moeten zijn voor reuen, of 26 duim lang en 90 pond voor teven.
Als je vastbesloten bent een Doberman/Great Dane mix te nemen, zorg er dan voor dat je een fokker vindt die eerlijk genoeg is om ze als zodanig te adverteren, of als “
Als u meer wilt lezen over de Warlock Doberman mythe, zie de DPCA’s Warlock Doberman pagina hier.
TIP: Denk je erover om binnenkort een Doberman puppy aan te schaffen? Bekijk dan hier mijn Nieuwe Doberman Puppy Boodschappenlijst voor een complete lijst van wat u in huis moet hebben, zodat u voorbereid bent op de komst van uw nieuwe puppy!
Gerelateerde vragen aan
Wat is de beste kleur Doberman? De beste Doberman is er een die goed past bij uw levensstijl en woonomgeving. De meest voorkomende kleur voor een Doberman is zwart met roest. De kleuren met de minste gezondheidsproblemen zijn meestal de zwart met roest of rood met roest variëteit.
Zijn blauwe Dobermanns zeldzaam? Terwijl blauw gekleurde Dobermans worden nog steeds beschouwd als een rasstandaard per de Amerikaanse Kennel Club, ze zijn zeker
Zijn fawn Dobermans zeldzaam? Fawn (of Isabella) gekleurde Dobermans zijn de zeldzaamste van de vier erkende raskleuren door de American Kennel Club.
Hoe lang leven blauwe Dobermans? Blauwe Dobermans zijn vatbaar voor relatief kleine extra gezondheidsproblemen dan hun meer traditioneel gekleurde tegenhangers. Over het algemeen zou een blauwe Doberman net zo lang moeten leven als elke andere kleur Doberman.
Inhoudsopgave