Vandaag gaan we kijken naar hondenconformiteit.
We zullen definiëren wat conformiteit betekent, kijken naar het doel van conformiteit en conformiteitshows, en naar de problemen die conformiteit kan veroorzaken bij onze honden.
Laten we er meteen in duiken en kijken naar de betekenis van conformiteit
Definitie van conformatie van honden
Conformatie is de vorm en structuur van uw hond. De manier waarop hij vanaf de grond is opgebouwd.
Het gaat om de vorm van verschillende delen van zijn lichaam, van zijn hoofd tot zijn staart.
Het gaat om de structuur van zijn poten, zijn poten, zijn schouders en zijn ruggengraat, en hun onderlinge verhouding.
Dog conformation gaat over de hond zoals hij eruit ziet, lijkt, of voelt als je met je handen over zijn lichaam gaat, niet over wat er in je hond omgaat. Maar het wordt erkend dat conformatie ver effecten op die dingen.
Dus daar zullen we ook naar kijken.
In de hondenwereld is conformatie synoniem geworden voor het ‘showen’ of ’tentoonstellen’ van honden. En daar gaan we straks dieper op in.
Laten we eerst eens kijken hoe het hondenbestand de laatste paar honderd jaar is veranderd en zo divers is geworden.
Verschillende soorten honden
Elke raspup die geboren wordt, is voorbestemd om er op een bepaalde manier uit te zien en zich te gedragen. Zo hebben husky’s gespitste oren, een dikke vacht en trekken ze graag sleeën
Gundogs hebben flaporen en houden van jagen en dingen apporteren. Greyhounds hebben lange benen en rennen heel hard. En zo verder.
De grijze wolf – voorouder van al onze honden
Uiteraard is er binnen deze voorbestemde en simplistische blauwdruk ruimte voor variatie.
Maar over het geheel genomen, de structuur van uw pup, de manier waarop hij in elkaar zit, de lengte van zijn poot ten opzichte van zijn rug, of zijn snuit ten opzichte van zijn ruggengraat, deze structurele kenmerken zijn bepaald voordat hij geboren wordt.
Het zijn kenmerken van zijn eigen unieke stamboom ‘ras’.
Wie bepaalt hoe een rashond eruit ziet?
Wie bepaalt hoe een rashond eruit moet zien?
Of evolueerden ze gewoon door de jaren heen, totdat mensen ze in categorieën gingen indelen?
Nou, één ding weten we zeker: honden zijn niet op natuurlijke wijze geëvolueerd tot alle rassen die we nu zien.
De evolutie heeft vele duizenden jaren gewerkt aan de voorouders van onze honden – en die duizenden jaren van natuurlijke selectie hebben een heel mooi en succesvol dier voortgebracht. De Grijze Wolf.
Een wolf in hondenkleren
Honden zijn genetisch gezien wolven. Dat weten we nu uit DNA studies.
In feite zijn honden nu opnieuw geclassificeerd om onze huidige kennis te weerspiegelen.
In plaats van geclassificeerd te worden als Canis Familiaris (huishond), zoals twintig jaar geleden, zijn honden in 2005 formeel teruggebracht naar de soort waar ze vandaan komen en zijn ze geclassificeerd als Canis Lupus – de grijze wolf.
Sommige honden hebben nog steeds een wolfachtige bouw
We taggen ‘familiaris’ aan het eind daarvan om honden te onderscheiden als een moderne tak of ondersoort van de grijze wolvenlijn – Canis Lupus Familiaris – de gedomesticeerde grijze wolf.
Van wolf tot hond
Een van de kenmerken van elk van de diersoorten die we in het wild aantreffen, is de gelijkenis tussen individuen die tot dezelfde soort behoren.
Honden daarentegen, terwijl ze allemaal tot één soort behoren, zijn zo gevarieerd en verschillend geworden als ze zijn, omdat de mens ze heeft onttrokken aan de krachten van de evolutie en heeft ingegrepen in hun fokkeuzes.
In het wild bijvoorbeeld, zouden de wolven met de gezondste oorvorm, beenvorm, vachtlengte enzovoort, bevoordeeld zijn en meer kans hebben om te overleven.
moderne honden komen in verschillende vormen en maten
Toen wolven eenmaal de beschutting en bescherming van mensen kregen, waren ze voor hun overleving niet langer afhankelijk van de gezondste bouw.
De krachten van natuurlijke selectie werden uitgeschakeld en wolven waren vrij om honden te worden, met de oneindige verscheidenheid van vormen die we vandaag kennen.
Een voorspelbare hond
Te midden van alle verscheidenheid die wij hebben gecreëerd door honden te beschermen tegen natuurlijke selectie, zijn er vele “rassen” van honden waarvan de individuen op elkaar lijken, op dezelfde manier als leden van dezelfde soort op elkaar lijken in het wild.
Er zijn enorme voordelen aan het rashondenfok “systeem” dat we hebben opgezet, het fokken van soortgenoten. De meeste daarvan liggen in het concept van een voorspelbaar resultaat.
Als we een cocker spaniel kopen, weten we dat hij niet te groot wordt om door de keukendeur te passen. Dat hij lange flaporen zal hebben, en veel energie.
Wij verwachten dat onze rashonden net zo worden als hun ouders.
Wij weten dat een Papillon een kleine hond met grote oren zal zijn.
En we weten als we een labrador pup kopen dat hij waarschijnlijk een vrij grote en goedaardige hond zal zijn met een korte onderhoudsvriendelijke vacht en een passie voor apporteren en zwemmen.
Vroege hondenfokclubs en -groepen
Het vermogen om een uitkomst te voorspellen is nuttig. En naarmate hondenbezit en het fokken van honden meer verspreid raakte, ontstonden er groepen mensen die belangstelling hadden voor elk specifiek type hond.
Dit waren de eerste hondenclubs en na verloop van tijd ontwikkelden zij een manier om hun fokprogramma’s te controleren en te bewaken.
Ze waren niet alleen geïnteresseerd in de manier waarop hun honden presteerden, hoe snel ze liepen, hoe sterk ze waren en hoeveel uithoudingsvermogen ze hadden.
Ze waren ook geïnteresseerd in het registreren en controleren van het uiterlijk van hun honden. En in het bereiken van een nog betrouwbaarder en voorspelbaarder resultaat van hun fokprogramma’s.
Een van hun uitvindingen, was de hondententoonstelling.
Wat is een hondenconcours?
Een conformation dog show, is een show waar rashonden worden beoordeeld. Ze worden niet beoordeeld op enige vaardigheid of bekwaamheid, maar op hun lichaamsstructuur en vorm.
Met andere woorden, deze rashonden worden beoordeeld en krijgen een score, afhankelijk van hoe goed die lichaamsvorm voldoet aan de standaard voor hun ras.
Er kan veel moeite worden gedaan om een hond voor te bereiden op een tentoonstelling in een wedstrijd.
De AKC beschrijft het ware doel van de show als het “evalueren van fokdieren”.
Alleen raszuivere rashonden mogen deelnemen aan conformation shows. En de AKC legt uit dat dit komt omdat het uiterlijk en de structuur van een hond “een indicatie is van het vermogen van de hond om raszuivere kwaliteitspups voort te brengen”.
Showhonden – hoe ze werken
Van honden die aan een concours deelnemen wordt verwacht dat ze hun manier van bewegen demonstreren en dat ze fysiek worden onderzocht door een keurmeester.
Van de eigenaar van elke hond wordt verwacht dat hij een hond in goede conditie laat zien en hem op zijn best laat zien.
De rol van de keurmeester is om de hond te beoordelen en te beslissen hoe goed hij of zij voldoet aan de rasstandaard.
De oorspronkelijke Kennel Club (KC) in het Verenigd Koninkrijk legt uit dat de rasstandaard “de ideale bevleesdheid en kenmerken voor dat ras vertegenwoordigt.
Op shows moet de keurmeester elke hond vergelijken met de rasstandaard om de hond te vinden die dat ideale beeld van het ras het dichtst benadert.”
Het doel van de beoordeling van het exterieur
Omdat conformatie een enorme invloed heeft op het bewegingsvermogen van een hond en op hoe atletisch hij is (of niet), is conformatie nauw verbonden met de gezondheid en de prestaties van een hond.
Ooit werd conformiteit uitsluitend beschouwd in termen van zijn invloed op de prestaties van een hond.
Bijvoorbeeld: de diepte en de veerkracht van de borst van een windhond werden ontworpen om grote longen en een krachtig hart vast te houden. Samen met lange benen en een flexibele ruggengraat en gestroomlijnd lichaam, werd deze bouw ontworpen om enorme uitbarstingen van snelheid te vergemakkelijken.
Ergens langs de lijn, meestal tijdens de late jaren 1900, onderging het ethos van het tentoonstellen van honden een aantal subtiele veranderingen en conformatie in sommige rassen begon zijn nauwe banden met prestaties te verliezen.
Niet langer waren de normen waarmee honden worden beoordeeld gebonden aan een bepaald doel, nu zagen we nieuwe normen ontstaan, en oude normen werden op nieuwe manieren geïnterpreteerd.
Deze nieuwe manieren waren losgekoppeld, of veel losser verbonden, met enige rol of doel. En in sommige gevallen werkten ze zelfs tegen de hond, in termen van gezondheid en bekwaamheid.
De licht vooruitstekende onderkaak en de teruggetrokken neus van de Bulldog, bijvoorbeeld, dienden oorspronkelijk om de hond in staat te stellen te ademen terwijl hij een mondvol vlees en huid vastgreep. Maar het is zo overdreven geworden dat het nu zijn vermogen om normaal te ademen belemmert.
Dit is gebeurd door de veranderende manier waarop de rasstandaard voor deze honden wordt geïnterpreteerd en door de soorten honden waaraan de keurmeesters nu prijzen toekennen.
En de veranderingen die we zien hebben vrij snel plaatsgevonden.
Geschikt voor functie
Veel van onze vroege rassen werden ontworpen met een specifieke functie in gedachten, spaniels voor het opjagen van wild, retrievers voor het apporteren, herdershonden voor het hoeden, jachthonden voor de jacht in groepen, windhonden voor het jagen.
In vroeger tijden werd elke hond die niet geschikt was voor het doel zonder meer afgemaakt. De mens creëerde een soort kunstmatige “evolutie” door de meest geschikte honden voor zijn doel te selecteren.
Zo bleven deze functionele rassen sterk en gezond. En ze leken behoorlijk op elkaar, deels omdat ze een soortgelijk doel dienden
Het proces van domesticatie
Naarmate de jaren van domesticatie verstreken, werden honden met aparte functies meer verschillend van honden met andere functies.
Aanvankelijk was er nog veel vermenging tussen de verschillende groepen, maar geleidelijk aan raakten ze meer geïsoleerd van elkaar, en uiteindelijk vormden mensen groepen of “clubs” voor degenen die geïnteresseerd waren in het fokken van elk bepaald type hond om zich bij aan te sluiten.
Naarmate de vrije tijd toenam, kwamen er twee zeer belangrijke veranderingen die onze hondachtige metgezellen diepgaand zouden beïnvloeden. Sommige fokkers begonnen te fokken voor een hobby in plaats van een hond te produceren voor een baan. Met andere woorden ze begonnen te fokken voor het uiterlijk en niet voor de functie.
Niet langer werden beenlengte en veerkracht van de ribben bepaald door een behoefte aan snelheid. Noch werd de lengte en dichtheid van de vacht bepaald door de behoefte aan warmte en bescherming tegen de omgeving.
We begonnen de vorm van honden te veranderen of te overdrijven omdat, nou ja omdat we het konden. In plaats van omdat het zou moeten.
En meer recent, besloten fokkers de individuele rassen van elkaar te isoleren, en het fokken tussen individuen van verschillend type te voorkomen. Permanent.
De scheiding van de rassen
Deze scheiding en isolatie van de verschillende hondenrassen werd geformaliseerd door de vereniging van de rasverenigingen met een overkoepelende organisatie, de Kennel Club.
Eén voor één, gedurende de laatste honderd jaar, werden de rassenregisters gesloten.
Als een ras eenmaal erkend is door de kennelclub en het register is gesloten om onderling fokken te voorkomen, is dat ras genetisch geïsoleerd. Deze genetische isolatie heeft ingrijpende gevolgen voor elke populatie.
We bekijken de effecten van het isoleren van een genenpoel in andere artikelen, maar in dit artikel gaan we ons concentreren op wat er gebeurt als we stoppen met fokken op functie en beginnen te fokken op uiterlijk.
Rasstandaarden
Dus, om het zo samen te vatten, het is niet de evolutie, of enige vorm van natuurlijk toeval, die bepaalt hoe uw hond er überhaupt uitziet, maar eerder een geschreven blauwdruk of reeks normen die door mensen (leden van de rasvereniging die het fokbeleid van uw specifieke ras regelt) zijn vastgesteld.
Wij noemen deze blauwdruk – de rasstandaard. En in elke standaard staat een duidelijke en precieze beschrijving van de vereiste bevleesdheid van de hond.
De rasstandaard voor de teckel vereist korte poten
Al onze rasstandaarden zijn geformaliseerd en aangenomen door hun relevante clubs, in de afgelopen honderdvijftig jaar.
Dit is een zeer korte periode, als je bedenkt dat mensen al minstens 15.000 jaar leven met, werken met, jagen op en hun haard delen met honden. Recent bewijs suggereert dat de domesticatie zelfs 30.000 jaar geleden kan zijn begonnen.
We weten nog niet echt, wat de lange termijn effecten zullen zijn van rassenscheiding en isolatie. Dit is iets waar veel wetenschappers zich zorgen over maken. Samen met de toenemende neiging om rasstandaarden te overdrijven. Met soms desastreuze gevolgen.
Overdrijvingen in bevleesdheid
De rasstandaarden beschrijven de bouw van een hond. Hoe hij eruit moet zien, en zelfs hoe hij zich moet gedragen. Van de lengte van zijn vacht, tot het tempo van zijn pas, de vorm van zijn gezicht, de draaiing van zijn staart.
Ze beschrijven zelfs aspecten van zijn karakter, hoe vriendelijk hij bijvoorbeeld is. Deze kenmerken zijn allemaal vastgelegd in de rasstandaard.
Dit lijkt allemaal zo’n goed idee, een belangrijk onderdeel om de uitkomst van paringen tussen individuele honden te kunnen voorspellen.
Maar ergens onderweg zijn we afgedwaald.
Fokkers van sommige rassen zijn verstrikt geraakt in een spiraal van het overdrijven van structurele kenmerken van onze rassen. Als korte poten goed zijn, dan moeten nog kortere poten beter zijn. Als losse huid goed is, laten we er dan nog meer van hebben.
Platte gezichten zijn schattig, dus laten we ze nog platter maken.
Meer en meer honden zijn meer en meer overdreven geworden.
Tot het punt waar bij sommige rassen, het gemiddelde publiek geen hond meer ziet, maar een ramp. Een parodie van een ooit trots dier.
Het onvermogen van sommige fokkers om een stap terug te doen en hun handwerk objectief te bekijken, wordt “rasblindheid” genoemd en het is een zeer groot probleem voor sommige honden.
Want de waarheid is dat de bevleesdheid van sommige hondenrassen nu zo overdreven is dat het de gezondheid van alle pups geboren in dat ras
Fokken voor invaliditeit
We hebben nu hondenrassen die zo misvormd zijn door mensen die steeds extremere individuen selecteren, dat ze in feite gehandicapt zijn.
We hebben honden met zo weinig snuit dat ze niet efficiënt kunnen ademen of zichzelf goed kunnen koelen. We hebben honden met zulke korte poten en zo’n lange rug dat ze vreselijke problemen hebben met hun ruggengraat.
We hebben honden met zoveel huid dat ze zichzelf niet schoon kunnen houden, honden die niet op natuurlijke wijze kunnen bevallen, niet op natuurlijke wijze kunnen paren.
Allemaal als gevolg van hun structuur. Een structuur die door mensen is bepaald en vastgelegd in een rasstandaard.
Het kiezen van een hond met een gezonde structuur
Gezondheid en geluk zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als u een gelukkige hond wilt, moet u een gezonde pup kopen van een ras waarvan de structuur niet wordt aangetast door de eigen rasnormen, of door de interpretatie van die normen door leden van de rasvereniging.
Dus hoe vind je zo’n hond?
Het antwoord ligt deels in de genen van de huishond. Vergeet niet dat uw hond genetisch gezien een wolf is. Canis Lupus is zijn soort, net als zijn wilde neven.
We weten dat om in het wild te overleven, een hond in uitstekende conditie moet zijn. Laten we dus eens kijken naar de structuur en verhoudingen van de wolf om te zien wat een gezond lichaam is voor onze viervoeters.
Welke vorm heeft een gezonde hond?
De wolf heeft poten in verhouding tot de lengte van zijn rug. Zijn poten en ruggengraat vormen drie zijden van een vierkant. Dit houdt hem vrij van wervelkolomproblemen.
Hij heeft een lange snuit, zodat hij vrij kan ademen en zich bij warm weer kan afkoelen. Zijn oren staan rechtop om het gehoor te bevorderen en om de lucht te laten circuleren en de buitenste oorholte vrij te houden van infecties.
Hij heeft geen losse huid rond zijn ogen, die diep in hun kassen zijn geplaatst, dit geeft hem maximale bescherming tegen verwondingen. Zijn staart is vrij van strakke kronkels en knikken, waaruit blijkt dat zijn wervels gezond en goed gevormd zijn.
De border collie puppy op de foto bovenaan deze pagina is een voorbeeld van een hond wiens bouw voldoet aan de basisvorm en structuur die nodig zijn voor een goede gezondheid. Maar er zijn vele andere rassen die aan deze criteria voldoen.
Knoeien met de natuur?
Dit zijn dus de onderdelen van een goed gestructureerde hond. We kunnen er tot op zekere hoogte mee rommelen zonder al te veel schade aan te richten.
Honden met flaporen zijn iets vatbaarder voor oorontstekingen
Honden met flaporen kunnen iets vatbaarder zijn voor oorontstekingen dan hun wilde neven, hoewel de meeste met een beetje zorg in orde zijn.
We kunnen de beenlengte iets inkorten, in verhouding tot de rug, maar niet veel, of er komen problemen met de ruggengraat.
We kunnen de hond iets groter of iets kleiner maken dan een wolf, maar extremen in grootte veroorzaken ook problemen met zeer grote honden die een aanzienlijk kortere levensduur hebben.
In wezen knoeien we met de natuur op eigen risico, of op risico van de hond.
Honden bevleesdheid – een samenvatting
Rashonden zijn ontstaan uit onze behoefte aan een voorspelbaar resultaat. Niet alleen qua prestaties, maar ook qua uiterlijk of conformatie.
In het begin waren prestaties de prioriteit.
Mettertijd zijn bij veel van onze rashonden de prestaties ondergeschikt geworden aan de bevleesdheid. En het exterieur is nu oppermachtig. We hebben nu ook rassen die puur als gezelschap zijn geschapen, die nooit een andere rol of doel hebben gehad.
De bouw van deze rassen is een kwestie van menselijke voorkeur.
We kunnen doen wat we willen met honden. Ze zijn absoluut aan ons overgeleverd. We kunnen reuzenhonden maken, en theekopjeshonden, korte honden, gerimpelde honden, honden met platte gezichten en honden met lange neuzen, en zoveel meer.
Dat kunnen we, maar moeten we dat ook?
Die vraag kan ik niet voor u beantwoorden. Maar ik kan u wel vertellen dat de structuur van uw hond van grote invloed zal zijn op zijn gezondheid en welzijn, en mogelijk op uw portemonnee, gedurende vele jaren.
Het loont om uw hondenras verstandig te kiezen
Een ras kiezen dat niet erg groot of erg klein is, is een goed idee. Het vermijden van rassen met zeer verkorte gezichten of een te losse of gerimpelde huid is ook een goed idee.
Je vindt een geweldige lijst van belangrijke hondentypes die je moet vermijden in dit artikel: 8 dingen om te vermijden bij het kiezen van een hond. Samen met een diepere verkenning van de betrokken kwesties.
Veel mensen vinden honden met afgeplatte gezichten erg aantrekkelijk
We hebben allemaal voorkeuren op basis van het uiterlijk, maar het is belangrijk om kritisch te zijn.
Het is leuk om een hond te hebben die in een leuke ‘bak’ komt.
Maar in veel gevallen zal de prijs die u en uw hond betalen door de basisvorm van een gezonde hond te verwerpen, een hoge zijn.
Table of Contents