De Blue Heeler is tegenwoordig een populair huisdier, maar de oorsprong van de Blue Heeler ligt in het harde werken op zwaar terrein in de Australische outback.
Het artikel van vandaag gaat over de geschiedenis van de Australian Cattle Dog (de ‘officiële naam’ van de Blue Heeler).
We gaan meer dan honderd jaar terug in de tijd om te ontdekken waar ons verhaal begint. We hebben ook veel andere informatie over de Blue Heeler dus vergeet niet onze complete gids over dit geweldige ras te bezoeken.
Headers vs Heelers
Het is mogelijk om honden die vee ‘hoeden’ in twee groepen te verdelen. Koplopers en hakhonden
Koplopers zijn honden die een inherente neiging hebben om het vee terug te drijven naar hun geleider. Veel van onze bekende herdersrassen zijn ‘kophonden’. Inclusief rassen als de Border Collie en vele andere herdershonden.
Hakhonden hebben de inherente neiging om vee weg te drijven van de handler. Een waardevolle eigenschap als je vee over lange afstanden moet verplaatsen. Dat is waar ‘droving’ over gaat.
De Blue Heeler was oorspronkelijk een veedrijvershond.
Gefokt om vee te drijven over lange afstanden in open land.
En de geschiedenis van de Blue Heeler is interessant!
De eerste Blue Heelers
Veel van de Australische kolonisten in de jaren 1800 waren veehouders. Het hoeden van vee in Australië vereist een hond die de hitte en het onvergeeflijke terrein aankan, en hard werkt.
De Australische veehouders gaven ook de voorkeur aan een hond die bereid is grote dieren op de hielen te bijten, die liever blijven zitten dan naar de markt te lopen.
En ze gaven de voorkeur aan een hond die geruisloos zou werken.
De herdershonden die ze erbij kochten waren geweldig in het hoeden van schapen, maar ze voldeden niet aan deze eisen.
Het blijkt dat deze geïmmigreerde boeren een slimme oplossing vonden in een hond die zich eeuwenlang had aangepast aan het Australische klimaat, en die zelden blaft.
Laten we uitzoeken wat er gebeurd is
Australische Veedrijvershond Geschiedenis: De eerste ‘Heelers’
Een veehouder genaamd Thomas Hall wordt toegeschreven aan het creëren van een van de fundamenten van het Australische Veedrijvershondenras.
Hall’s vader, George, vestigde twee belangrijke veestations in New South Wales de vroege jaren 1800.
Hard werkende veedrijvers die de harde omgeving aankonden waren nodig om het vee naar de markt te brengen.
Thomas Hall zou zijn karakteristieke lijn van werkhonden hebben gecreëerd door herdershonden te kruisen met Dingo’s. Dat klopt, Dingo’s!
Blue Heeler geschiedenis: Kruisingen met Dingos
Hoewel Dingos vaak worden beschouwd als wilde honden is hun geschiedenis in Australië complex en zijn ze daar waarschijnlijk zo’n drie- tot twaalfduizend jaar geleden met de menselijke kolonisten aangekomen.
De Dingo heeft zich in de tussenliggende eeuwen in het wild gevestigd. Maar het is waarschijnlijk nauwkeuriger om ze te beschrijven als ‘verwilderd’ in plaats van wild.
Het is waarschijnlijk dat Hall enkele Dingo pups ving en ze temde, alvorens ze te fokken met de herdershonden van zijn vader.
De bijnaam ‘Heeler’ voor Australische Veedrijvershonden gaat terug tot het allereerste begin. Thomas Hall’s honden waren plaatselijk bekend als Hall’s Heelers, en waren stevig gevestigd als een ’type’ tegen de jaren 1840.
George Elliot en Blue Heeler oorsprong
Hall was niet de enige boer die experimenteerde met Dingo kruisingen.
In Queensland had een veehouder genaamd George Elliot dezelfde beslissing genomen en in 1873 meldde hij dat zijn deel Dingo veehond goed werkte, en geruisloos werkte.
Dalmations en Bull Terriers
Verschillende andere hondenliefhebbers hebben verschillende rassen toegevoegd aan de mix om het Blue Heeler ras te creëren dat we vandaag de dag kennen.
In NSW kruisten de gebroeders Bagust een Dalmation met een Hall’s Heeler.
Een paring die de vachtkleur en het patroon van het ras zou beïnvloeden, want volgens de Amerikaanse Kennel Club veranderde de “merle” van de collie in de “speckle” van de veedrijvershond.
Ze kunnen ook wat Kelpie in de mix hebben gebracht. Terwijl een andere enthousiasteling Alex Davis een beetje Bull Terrier bloed in het ras zou hebben opgenomen.
Blue Heeler ras geschiedenis: Robert Kalesky
Hall mag dan de voorvader van de Blue Heeler zijn geweest, en verschillende anderen waren erbij betrokken, het was een man genaamd Robert Kalesky die deze hond echt op de kaart zette.
Robert Kalesky was een fascinerend figuur, geboren in New South Wales in 1877.
Kaleski’s ouders waren immigranten, zijn vader, een Poolse mijnbouwingenieur en academicus, was getrouwd met een Engelse vrouw, en hun zoon Robert werd geboren in hun nieuwe vaderland Australië.
Kaleski gaf een veelbelovende carrière in de rechten op in zijn vroege twintiger jaren en ging op onderzoek uit, deed praktisch werk (ook als veedrijver) en reisde door het wilde en nieuw bewerkte land.
Tijdens zijn leven verwierf Robert Kaleski aanzienlijke kennis van bushcraft en Australische natuurgeschiedenis, maar zijn speciale passie was honden en Dingo’s.
Hij schreef een boek genaamd de Australian Settler’s complete guide, en stichtte zijn eigen lijn van Heelers met de afstammelingen van Thomas Hall’s originele honden.
De Veedrijvershonden Club van Sydney
Robert Kaleski was een van een groep mannen die de Cattle Dog Club of Sydney oprichtte en zij noemden hun nieuwe hondenras Australian Cattle Dogs.
Toch zou de naam ‘Heeler’ blijven hangen. En de Australian Cattle Dog staat tegenwoordig vaak bekend als de Blue Heeler of Queensland Heeler.
Blue Heeler rasstandaard
Kaleski stelde in 1902 de rasstandaard op voor de hond die nu formeel bekend staat als de Australische Veedrijvershond, waarbij hij de bouw van de Dingo goed voor ogen hield.
De gespikkelde vachten van deze opvallende honden waren of overwegend blauw of overwegend rood, maar het blauw leek veel populairder.
De Kennel Club van NSW accepteerde deze rasstandaard in 1903 en het ras kreeg oorspronkelijk de naam Australian Heeler. Dit werd later veranderd in de Australian Cattle Dog
AKC registratie van Blue Heelers
Hoewel de Blue Heeler is uitgegroeid tot een van de meest populaire honden in Australië, werd het ras niet erkend door de American Kennel Club of de Canadian Kennel Club tot 1980.
Het werd opgenomen in de categorie diversen in de jaren 1930, maar de AKC vereiste de oprichting van een rasvereniging voordat het ras kon worden erkend. En dat gebeurde pas in 1969.
Elders kostte het tijd om het ras te vestigen. De Blue Heeler bereikte de UK bijvoorbeeld pas in 1979…
Blue Heeler oorsprong – een samenvatting
Ondanks hun langzame start is de populariteit van deze trouwe en hard werkende hond gestaag gegroeid.
De belangstelling voor de oorsprong en de geschiktheid van de Blue Heeler als huisdier neemt toe en misschien overweegt u wel om een van deze lieve honden in uw leven op te nemen.
Het is belangrijk dat u kunt voldoen aan de behoeften van uw Blue Heeler als u besluit dat dit de hond voor u is. Vergeet niet om onze complete gids over de Australische Veedrijvershond te bekijken voordat u de sprong waagt en een puppy aanschaft!
Verwante artikelen
Blue Heeler Referenties en verder lezen
- Monty Hamilton-Wilkes. Kelpie en Cattledog: Australische honden aan het werk Angus en Robertson 1982
- Russell Mackenzie Warner. Over-Halling The Colony: George Hall, Pioneer Australian Documents Library 1990
- Narelle Robertson. A New Owners Guide To The Australian Cattle Dog. T.F.H.Publications 1999
- Cheryl Ann Edwards. Australian Cattle Dogs: Old Timers
- Robert Kaleski. Australische blaffers en bijters. The Endeavor Press 1914
- Newsome en Corbett. De identiteit van de Dingo II. Hybridization with Domestic Dogs in Captivity and in the Wild. Australisch Tijdschrift voor Zoölogie 1982
- Wally Butler. Het gebruik van herdershonden voor het omgaan met vee met weinig stress
- Grandin, T. en M. J. Deesing. Genetics and behavior during handling, restraint, and herding. Genetica en gedrag van huisdieren. Academic Press. 1998.
- Obican Kennels
- Australische Veedrijvershonden Club van Amerika
- Australian Cattle Dog Society of Great Britain
Inhoudsopgave